Fajnie pokazana historia, dużo ostrego języka, wzruszająca. Choć parę wątków można by było skrócić bo jednak przynudzały, szczególnie początek bardzo mnie zniechęcał, po paru stronach się rozkręca. Ogólnie rzecz biorąc książka do przeczytania dla każdego.

Fajnie pokazana historia, dużo ostrego języka, wzruszająca. Choć parę wątków można by było skrócić bo jednak przynudzały, szczególnie początek bardzo mnie zniechęcał, po paru stronach się rozkręca. Ogólnie rzecz biorąc książka do przeczytania dla każdego.

To zupełnie nie moja bajka.
Odstręczają Mnie książki w których wulgaryzm pełni jedną z głównych ról, nie spodziewam się że życie tak mocno skrzywdzonej osoby jest łatwe, jednak styl przekazu mógł być zdecydowanie inny(być może poprzez inne wyrażanie emocji można by lepiej zrozumieć głównego bohatera.
To Moje drugie spotkanie z tym autorem i zapewne ostatnie.
Zdecydowanie nie spełnia oczekiwań.

To zupełnie nie moja bajka.
Odstręczają Mnie książki w których wulgaryzm pełni jedną z głównych ról, nie spodziewam się że życie tak mocno skrzywdzonej osoby jest łatwe, jednak styl przekazu mógł być zdecydowanie inny(być może poprzez inne wyrażanie emocji można by lepiej zrozumieć głównego bohatera.
To Moje drugie spotkanie z tym autorem i zapewne ostatnie.
Zdecydowanie...

Kiedys byl czlowiekiem. Choc tego nie pamieta i gdy byl maly chodzil na dwoch nogach. Zwierzak skonczyl 17 lat i odkad pamieta chodzi na czworakach. Jego kosci zdeformowaly sie nieodwracalnie gdy plonaca chmura toksycznego dymu ogarnela miasto. Ksiazka jest szczera do bolu nie owija w bawelne i nie pokazuje za duzo kolorow. Jednym slowem warta przeczytania.

Kiedys byl czlowiekiem. Choc tego nie pamieta i gdy byl maly chodzil na dwoch nogach. Zwierzak skonczyl 17 lat i odkad pamieta chodzi na czworakach. Jego kosci zdeformowaly sie nieodwracalnie gdy plonaca chmura toksycznego dymu ogarnela miasto. Ksiazka jest szczera do bolu nie owija w bawelne i nie pokazuje za duzo kolorow. Jednym slowem warta przeczytania.

3 grudnia 1984 roku w mieście Bhopal, stolicy stanu Madhya Pradesh doszło do katastrofy chemicznej. W wyniku uwolnienia 40 ton gazów trujących z fabryki amerykańskiej firmy Union Carbide, nazywanej potocznie w książce przez bohaterów 'Kampani', na miejscu zmarło około 3 tysięcy osób, w wyniku powikłań po zetknięciu z trującymi gazami zmarło kolejnych 15 tysięcy, a reszta ludności Bhopal poniosła trwały uszczerbek na zdrowiu.

Książka opowiada losy chłopca, który sam o sobie mówi iż jest Zwierzęciem a nie człowiekiem. Każe do siebie mówić Zwierzak, w hindi: Janvaar. W nieszczęsną noc stracił rodziców a jego kręgosłup wygiął się tak mocno, że teraz porusza się na czterech łapach, z tyłkiem w górze i twarzą przy ziemi, jak zwierze. Żyje w skrajnych warunkach razem z obłąkaną francuską zakonnicą, która traktuje go jak syna, Ma Franci, oraz psiakiem Jarą. Losy chłopaka odmieniają się kiedy zakochuje się w Nishy, dostaje pracę u Zafara oraz poznaje doktor Elli Barber, Amrikankę jak to mówi.

W "Dzieciach Apokalipsy" poznamy losy różnych ludzi splątanych ze sobą w walce z Kampani, w walce o godne życie, o oczyszczenie miasta, o szanse na coś nowego, coś lepszego, coś co pozwoli normalnie żyć.
Razem z głównym bohaterem Zwierzakiem nienawidzimy, kochamy, cierpimy, radujemy się, 'dżejmsbondujemy', wkurzamy się, przeżywamy kłótnie, obelgi i gorzki żal, a potem znów to samo.. od początku na nowo. Nie idzie przejść obojętnie obok wszystkich emocji narastających w Zwierzaku, nie można się im nie oprzeć, nie można nie przeżywać tego samego co on. Jeśli on kocha, my też, jeśli nienawidzi - my też.

Książka faktycznie pełna jest czarnego humoru, brzydkiego słownictwa, ordynarnych scen, bardzo szczera, czasem wulgarna do granic możliwości. Dlatego uważam, że nie powinna czytać jej osoba poniżej 15-16 roku życia, osoba nieukształtowana psychicznie.
Ja jestem oczarowana i szczerze powiedziawszy ciężko mi coś napisać o tej książce, nie umiem wyrazić tego co we mnie siedzi po jej przeczytaniu i może dlatego ta opinia jest taka chaotyczna i może nikomu nie pomoże ani nie zachęci do przeczytania. Tak czy siak, bardzo polecam.

3 grudnia 1984 roku w mieście Bhopal, stolicy stanu Madhya Pradesh doszło do katastrofy chemicznej. W wyniku uwolnienia 40 ton gazów trujących z fabryki amerykańskiej firmy Union Carbide, nazywanej potocznie w książce przez bohaterów 'Kampani', na miejscu zmarło około 3 tysięcy osób, w wyniku powikłań po zetknięciu z trującymi gazami zmarło kolejnych 15 tysięcy, a reszta...

Już jakiś czas temu czytałam inną książkę Indry Singha – „Powrót do Indii” – wokół znanego w Indiach przypadku morderstwa na kochanku żony. Pewnie takich spraw było wiele, ale ta wzbudziła współczucie tłumów. Pokazano ją też w filmie „Achanak”. Czytałam tę książkę o Mr Love z dużą ciekawością robiąc notatki; ciesząc się, że tyle w tej książce Indii.


Historię Zwierzaka (narratora powieści) pewnie autor wymyślił, ale nie katastrofę, której tragicznych skutków doświadcza bohater. W nocy trzeciego grudnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego czwartego roku z amerykańskiej fabryki w Bhopalu – stolicy indyjskiego stanu Madhya Pradesh – wydostało się dwadzieścia siedem ton gazu trującego, osiem tysięcy ludzi zmarło od razu, pół miliona zachorowało, spośród nich dwadzieścia dwa tysiące zmarło, sto tysięcy jest nadal chronicznie chorych. Niezlikwidowana fabryka nadal zatruwa wody gruntowe miasta. Indra Sinha nie tylko przedstawił ten dramat uznawany za największą chemiczną katastrofę świata, w tej książce. Od początku lat dziewięćdziesiątych angażuje się on w zbieranie pieniędzy na darmowy szpital dla chorych po wybuchu w Bhopalu, domaga się odszkodowań dla ludzi na drodze sądowej z kampanią, oczyszczenia wód gruntowych. Rozmawia z politykami, uruchamia prasę.Na blogu o tragicznej nocy w Bhopalu opowiada film „Bhopal Express” (http://valley-of-dance.blog.onet.pl/Bhopal-Express-ocalic-pamiec,2,ID383295076,n)

Książkę – polecam. Ze względu na wstrząsający temat, ale i osobisty ton w przedstawianiu go.

Zamówiłam już sobie na ten temat „Five Past Midghnight in Bhopal” – to już nie fikcja, ale Lapierre’a, którego cenię za „Miasto radości” i „Noc wolności”.

Już jakiś czas temu czytałam inną książkę Indry Singha – „Powrót do Indii” – wokół znanego w Indiach przypadku morderstwa na kochanku żony. Pewnie takich spraw było wiele, ale ta wzbudziła współczucie tłumów. Pokazano ją też w filmie „Achanak”. Czytałam tę książkę o Mr Love z dużą ciekawością robiąc notatki; ciesząc się, że tyle w tej książce Indii.


Historię Zwierzaka ...

Polski tytuł niekoniecznie trafiony. Zdecydowanie lepiej odzwierciedla treść i emocje angielski "Animal's People".

Polski tytuł niekoniecznie trafiony. Zdecydowanie lepiej odzwierciedla treść i emocje angielski "Animal's People".

Pierwsze 20 stron porywające...nie skończyłem

Pierwsze 20 stron porywające...nie skończyłem

Książka pełna wulgaryzmów, których po pewnym czasie już się nie dostrzega ze względu na treść i to co autor przekazuje. Jestem zachwycona tą książką

Książka pełna wulgaryzmów, których po pewnym czasie już się nie dostrzega ze względu na treść i to co autor przekazuje. Jestem zachwycona tą książką

Bardzo dobra.

Bardzo dobra.

Specyficzna.
Chyba nie do końca ją zrozumiałam.
I chwilami dosyć mocno raził mnie język i żenujące "sytuacje seksualne".
Nie przeczytałabym jej ponownie.

Specyficzna.
Chyba nie do końca ją zrozumiałam.
I chwilami dosyć mocno raził mnie język i żenujące "sytuacje seksualne".
Nie przeczytałabym jej ponownie.