W każdej społeczności mniejszej czy większej istnieć będą dobrzy ludzie, serdeczni, życzliwi.
Lecz zawsze tam gdzie dobro, blisko krąży również zło, do szpiku kości przesiąknięte nienawiścią, gniewem i złością.
Tu w czarny charakter wciela się diabeł w najczystszej postaci. Jakby wszedł na ziemię ze swoich czeluści piekielnych i ubrał się w bycze gabaryty osobnika o ciemnej, cygańskiej karnacj
Te ciała, w których zagnieździły się tak potworne dusze, do końca swego ziemskiego, materialnego żywota powinny być zamknięte i odizolowane od wszelkiej społeczności. Wyrok śmierci wydawałby się sprawiedliwy, lecz powolne gnicie za kratami najgłębszej celi jaka tylko mogłaby istnieć, w mojej opinii byłoby jeszcze bardziej sprawiedliwe. W izolatce po kraniec życia.

Wyobraźcie sobie rodzinę, żonę, trójkę dzieci i ojca. Tak nie wiele trzeba, żeby ulepić z tego coś dobrego. Tak nie wiele trzeba, żeby mogliby wieść spokojne i szczęśliwe życie.
Lecz wystarczy zaledwie jednego człowieka, by wszystko to zniszczyć, budując powoli atmosferę chaosu. Bo niby jak kobieta obroni siebie i dzieci przed bydlakiem przyobleczonym w skórę człowieka. Kwadratowa, olbrzymia postura idzie taranem, budząc przerażenie w sercach bliskich. Tam nie ma miejsca na miłość.
Gdy ojciec owej trzódki wychodzi z więzienia na wolność, puszka Pandory otwiera się na dobre.
Co czeka matkę i jej dzieci w zderzeniu z takim złem i z wiejską społecznością, która boi się tego zła jeszcze bardziej, a przy okazji oblepieni są ogromem stereotypów i wyposażeni w tępe, płytkie umysły?

Warto przeczytać, lecz trzeba się przygotować na mnóstwo smutku, dramatu i opowieści, której bieg wydarzeń wielokrotnie potrafi rozłożyć nóż w kieszeni.
Książka oprócz tego wszystkiego porusza większość społecznych zjawisk, wnikając w mechanizm ich powstawania i tego, do czego mogą doprowadzić.

Narracja prowadzona jest piękną polszczyzną, rzadko spotykaną ( przynajmniej jeśli o mnie chodzi, a polskiej literatury poczytałem sobie dość sporo )
Autor ukazuje nad podziw wiarygodne realia polskiej wsi, z całym jej małomiasteczkowym, sielankowym i prowincjonalnym klimatem. Aczkolwiek niektóre zjawiska i sytuacje wydają mi się troszkę przejaskrawione, wyolbrzymione, ale to może tylko mi się tak wydaje i nie dowiedziałem się o życiu jeszcze zbyt wiele.

W każdej społeczności mniejszej czy większej istnieć będą dobrzy ludzie, serdeczni, życzliwi.
Lecz zawsze tam gdzie dobro, blisko krąży również zło, do szpiku kości przesiąknięte nienawiścią, gniewem i złością.
Tu w czarny charakter wciela się diabeł w najczystszej postaci. Jakby wszedł na ziemię ze swoich czeluści piekielnych i ubrał się w bycze gabaryty osobnika o...

"Wsi spokojna", która wcale taką spokojną nie jest... Do przeczytania książki musiałam dojrzeć. Przez dwa lata wzbraniałam się przed jej przeczytaniem, tłumacząc, że to nie "moja bajka" czytać o jakiś potworach, że wolę czytać melodramaty. Dziś wiem, że nie mam czego żałować, bo okazało się że jednak książki o 'potworach' też leżą w moim guście.
I tomu książki nie kupiłam, a dostałam i to od nikogo innego jak od samego autora! Tak, osobiście znam pana Zbigniewa - Zbyszka... :)
Z czasem zaczęłam myśleć, że skoro mam takie szczęście i poznałam historię człowieka, który napisał i wydał swoje 'dziecko' to dlaczego miałabym nie przeczytać co też ten Zbyszek tam ciekawego mógł naszkrobać. Jestem pod wrażeniem książki i polecam ją przeczytać, lecz moim zdaniem jest to książka dla dojrzałego czytelnika o mocnych nerwach i dużej wyobraźni.
Panu Zbyszkowi życzę natomiast, aby udało się wydać kolejne zapisane stronnice :)
Ja tymczasem wsiadam w samochód i jadę po tom II !

"Wsi spokojna", która wcale taką spokojną nie jest... Do przeczytania książki musiałam dojrzeć. Przez dwa lata wzbraniałam się przed jej przeczytaniem, tłumacząc, że to nie "moja bajka" czytać o jakiś potworach, że wolę czytać melodramaty. Dziś wiem, że nie mam czego żałować, bo okazało się że jednak książki o 'potworach' też leżą w moim guście.
I tomu książki nie kupiłam,...

Jedna z najbardziej poruszających książek jakie czytałam. Ma w sobie sieć ogromu wydarzeń, od których nie sposób się oderwać. Pomimo specyficznego pisma "gwarą" jest bardzo przyjemna w czytaniu. Jedyne zastrzeżenie miałabym do samego polecenia- książka rewelacyjna, jednak nie poleciłabym osobą nie przygotowanym na traumatyczną historię gdyż sama w pewnych momentach musiałam przerwać czytanie, zaczerpnąć powietrza i uspokoić walenie serca. Bardzo emocjonująca!

Ps: Orientuje się ktoś, kiedy wyjdzie kolejny tom?

Jedna z najbardziej poruszających książek jakie czytałam. Ma w sobie sieć ogromu wydarzeń, od których nie sposób się oderwać. Pomimo specyficznego pisma "gwarą" jest bardzo przyjemna w czytaniu. Jedyne zastrzeżenie miałabym do samego polecenia- książka rewelacyjna, jednak nie poleciłabym osobą nie przygotowanym na traumatyczną historię gdyż sama w pewnych momentach musiałam...

Dosadnie brutalna, dramatyczna historia wsi, a przede wszystkim rodziny terroryzowanej i zastraszonej przez pozbawione skrupułów bezwzględne indywiduum, które dla jednych jest sąsiadem, dla innych ojcem, a dla jednych i drugich katem.
Po 10 latach odsiadki wraca do domu Jurczyk, obdarzony olbrzymią siłą osobnik, postrach okolicy i utrapienie dla żony i trójki dzieci.
Spodziewający się wszystkiego najgorszego mieszkańcy dostaną to czego oczekują, a nawet więcej.
Tragiczny obraz wsi lat 80-tych XX w. Pijaństwo i plotka, ulubione rozrywki tamtejszego społeczeństwa, wzajemna niechęć i złośliwości to codzienność życia.
Książka jest swoistym moralitetem na temat walki dobra ze złem, nacechowana okrucieństwem i plugawym językiem, zdecydowanie tylko dla dorosłych, i to o mocnych nerwach.
Momentami czytało mi się ją dosyć ciężko, a jednak wracałem z ciekawością co będzie dalej.
P.S. Jest to I tom.

Dosadnie brutalna, dramatyczna historia wsi, a przede wszystkim rodziny terroryzowanej i zastraszonej przez pozbawione skrupułów bezwzględne indywiduum, które dla jednych jest sąsiadem, dla innych ojcem, a dla jednych i drugich katem.
Po 10 latach odsiadki wraca do domu Jurczyk, obdarzony olbrzymią siłą osobnik, postrach okolicy i utrapienie dla żony i trójki...

Zło jako temat literackich rozważań i historii to chyba jeden z najbardziej klasycznych „toposów”, o którym wydaje się już wszystko napisano, a każda kolejna próba adaptacji tego motywu skazana powinna być z góry na porażkę. Czy zatem stworzenie historii wsi zabitej dechami, w której rządzi wóda, syf i prawo silniejszego, gdzie mamy stereotypowego chłopa znęcającego się nad rodziną, przekupy i biedne bezbronne dzieci nie będzie banalnym plagiatem i odgrzaniem mocno zmęczonego już kotleta?

Okazuje się, że nie. „Wsi spokojna” jest historią pełną stereotypowych postaci i wytartych schematów, którą można sprowadzić do jednego stwierdzenia, że jest to swoisty zapis znęcania się nad rodziną z lokalnym wiejskim kolorytem w tle, przy czym nie ma w niej niczego odkrywczego a dziesiątki tego typu historii można odnaleźć w brukowcach, a nierzadko nawet w głównych wydaniach serwisów informacyjnych. Książka ma jednak w sobie coś magnetycznego, coś co sprawia, że uwaga czytelnika zupełnie pomija stereotypowość, czy powtarzalność postaci i fabuły, a na pierwszy plan wychodzi natomiast zło w swej najczystszej postaci ubrane w pozory normalnego życia. Tytułowa wieś wydaje się być miejscem, w którym jak w soczewce skupiają się najgorsze cechy ludzkie, a niemalże każda postać, do której żywimy pozytywne uczucie dostaje łomot z każdej strony i nie ma właściwie żadnej nadziej na to by swój los odmienić.
Jest to książka dla ludzi o mocniejszych nerwach, ponieważ pomysły autora na udręczenie bohaterów, są momentami bardzo odważne. Gdzieniegdzie wkrada się makabryczna groteska, pozwalająca na chwilę odetchnąć od ciężkiego klimatu, ale nie ma w tym zbędnej przesady.

Duży punkt daję również za specyficzną kreację niektórych postaci niemalże z pogranicza fantasy, co miłośnikom takiego gatunku doda dodatkowych smaczków. Myślę że trafnym porównaniem tej książki będzie zestawienie jej z filmem „Dom zły” Smarzowskiego i każdy kto ten film ceni, odnajdzie się w realiach spokojnej wsi…

Zło jako temat literackich rozważań i historii to chyba jeden z najbardziej klasycznych „toposów”, o którym wydaje się już wszystko napisano, a każda kolejna próba adaptacji tego motywu skazana powinna być z góry na porażkę. Czy zatem stworzenie historii wsi zabitej dechami, w której rządzi wóda, syf i prawo silniejszego, gdzie mamy stereotypowego chłopa znęcającego się...

"Wsi spokojna" - tytuł powieści całkiem zwyczajny, ale jakże mylący i nie mający nic wspólnego z utworem Kochanowskiego.To wieś nawiedzona, pełna nienawiści, złości i ludzkiej podłości. To tutaj powraca z więzienia Jurczyk. I chociaż ma dla kogo żyć, bo ma żonę i trójkę dzieci, o które, wydawać by się mogło, powinien dbać, to staje się dla nich i dla całej wsi złem absolutnym. Czytelnik zostaje wciągnięty w wir straszliwych wydarzeń, o jakich czasami słyszymy, ale drżymy na samą myśl, że coś takiego jest możliwe. Autor przedstawia obraz wsi zabitej dechami, gdzie wszystko załatwia się między swoimi. To wieś odizolowana, ale nie zacofana, bo do gospodarstw zawitała mechanizacja. Prawdziwym folklorem są kłótnie kobiet, nierzadko kończące się bijatyką. Wszystko to nie miałoby takiego wyrazu i ekspresji, gdyby nie język i styl pisarski autora. Z niezwykłym kunsztem stworzył on plejadę mocno zarysowanych postaci, które wypowiadają się w charakterystyczny dla siebie sposób. Książka napisana jest barwnym językiem, dostosowanym do realiów. Zwłaszcza wypowiedzi mieszkańców, nacechowane gwarą, są bardzo żywiołowe i na wskroś prawdziwe. Nie czuć sztuczności, wszystko jest naturalne, łącznie z przekleństwami i błędami językowymi. Opisy sytuacji są tak sugestywne, że człowiek czuje chłód wiatru na plecach, czy ból krzywdzonego dziecka. Przy czym autor elokwentnie i z wielkim znawstwem operuje pojęciami literackimi odpowiednio budując atmosferę dramatu. Wszystko jest sprawnie zbudowane, ciąg przyczynowo-skutkowy zachowany, postępki, nawet te najohydniejsze, nie zaskakują. Generalnie powieść jest dopracowana, przemyślana, barwnie napisana, z nietuzinkowymi zwrotami akcji, wciąga od pierwszych słów. Ważne podkreślenia są wspominane już realistyczne i sugestywne opisy, łącznie ze scenami erotycznymi. Nic, tylko trzeba po nią sięgnąć, przeczytać i cieszyć się, że to tylko powieść. A może nie...

"Wsi spokojna" - tytuł powieści całkiem zwyczajny, ale jakże mylący i nie mający nic wspólnego z utworem Kochanowskiego.To wieś nawiedzona, pełna nienawiści, złości i ludzkiej podłości. To tutaj powraca z więzienia Jurczyk. I chociaż ma dla kogo żyć, bo ma żonę i trójkę dzieci, o które, wydawać by się mogło, powinien dbać, to staje się dla nich i dla całej wsi złem...

Ksiazke kupilam w ciemno i glownie dlatego, ze autor wlasne oszczednosci zainwestowal, by ksiazke wydac. Pomyslalam, ze warto wesprzec pisarza. I od pierwszych zdan nadziwic sie nie moglam, jak to mozliwe, ze przez tyle lat nikt nie chcial wydac czegos tak dobrego! Bo ksiazka jest swietna. Pisana gwara, stylem bardzo przypomina Sapkowskiego. Jakby kazde slowo autor w myslach obracal, ogladal i specjalnie do tej ksiazki dobieral. Czyta sie gladko, a sama historia wciaga bez reszty. Na mysl mi przywodzi literature iberoamerykanska i rodzinne sagi. Blizej jej do realizmu magicznego niz fantastyki, ale to dobrze, bo malo takich ksiazek mialam okazje ostatnio czytac.
Ksiazka zbudowana glownie na dialogach jest dynamiczna, opisy krotkie, ale tresciwe i poruszajace wyobraznie.
"Wsi spokojna" to opowiesc o wsi, o rodzinie, i o diable wcielonym, ale i o dobroci. Bo oto na przeciw Zlego autor stawia Aniola dla rownowagi sil. Ale kto zwyciezy ta odwieczna walke? Tego mam nadzieje juz wkrotce dowiem sie z kolejnego tomu...

Ksiazke kupilam w ciemno i glownie dlatego, ze autor wlasne oszczednosci zainwestowal, by ksiazke wydac. Pomyslalam, ze warto wesprzec pisarza. I od pierwszych zdan nadziwic sie nie moglam, jak to mozliwe, ze przez tyle lat nikt nie chcial wydac czegos tak dobrego! Bo ksiazka jest swietna. Pisana gwara, stylem bardzo przypomina Sapkowskiego. Jakby kazde slowo autor w...