Saba wraz ze swoją drużyną walczą z De Malo. Wiedzą, że zbliżają się do ostatniej rozgrywki. De Malo chce wprowadzić nowe zasady, zbudować Nowy Eden. Wielu ma jednak co do niego wątpliwości. Dlatego też pragną się go pozbyć. Saba podejmuje się tego wyzwania i ze wszystkich sił stara się mu sprostać. Okazuje się jednak, że wśród jej ludzi jest zdrajca. Czy Sabie uda się zrealizować swój plan?

Moira Young już od samego początku powieści trzyma czytelnika w napięciu. Nie dość, że trudno jest przewidzieć kolejny ruch bohaterów, to akcja mknie w zastraszającym tempie. Dodatkowo, pojawia się aspekt „zdrajcy”, co jeszcze bardziej podsyca ciekawość czytelnika. Co więcej, nie dowiemy się zbyt szybko, kim jest ta osoba. Pani Young doskonale wie, jak ukryć tożsamość tajemniczej postaci.

Trzecia część trylogii „Kroniki czerwonej pustyni” zaskakuje. Podobnie jak w poprzednich częściach cyklu i tutaj nie brakuje dynamicznej akcji, wydarzenia następują po sobie bardzo szybko, a do tego mocno trzymają w napięciu. Świetne opisy i detale to kolejny plus powieści. Moira Young stanęła na wysokości zadania i stworzyła kolejną wspaniałą powieść, którą charakteryzują barwne postacie, interesujące zdarzenia oraz wizja innego świata.

Bohaterowie powieści są bardzo dobrze wykreowani i realistyczni. Ich relacje nie są monotonne, zmieniają się, a przy tym towarzyszy im wiele emocji oraz sekretów. Z Sabą zaprzyjaźniłam się już w pierwszym tomie Kronik. Przemiana dziewczyny uwarunkowana sytuacją jest bardzo ciekawie przedstawiona. Kiedyś Saba dopiero uczyła się poszczególnych czynności, poznawała świat, teraz jest silną wojowniczką.

Moira Young zastosowała w trylogii nietypowy zabieg. Zamiast dobrze znanych czytelnikom dialogom wyróżniającym się poprzez odpowiednie znaki interpunkcyjne autorka całkowicie z nich zrezygnowała. Początkowo ciężko jest przyzwyczaić się do prozy, w której występują kolejne spisane zdania, bez dodatkowych informacji o tym, kto je wypowiada. Przyznam szczerze, że miałam spore obawy czy taka metoda nie wpłynie negatywnie na odbiór powieści. Okazało się, że bardzo szybko, bo już po kilku stronach przyzwyczaiłam się do oryginalnego stylu autorki. Brak typowych dialogów absolutnie nie przeszkadzał mi w lekturze, a krótkie zdania i prosty, dość surowy język idealnie posłużyły do przedstawienia świata powieści i stały się wyznacznikiem „Kronik czerwonej pustyni”.

Autorka ponownie porwała mnie w intrygujący świat, zapewniła ciekawą podróż, umożliwiła udział w interesujących sytuacjach i zadbała o dynamiczny rozwój wydarzeń. „Gniewna gwiazda” to fantastyczne zakończenie trylogii, którą warto poznać. Ten tytuł niewątpliwie zaskoczy każdego czytelnika. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać Saby, to szybko nadróbcie tę zaległość. Nie pożałujecie!

Agnieszka Stolarczyk