Czyż to nie chichot historii? Czarnoskóra wnuczka Amona Gotha, mówiąca nieźle w języku hebrajskim…
Wspomnienia Jennifer przeplatane są wyjaśnieniami pewnych faktów przez drugą autorkę Nikolę Sellmair.
Podzieliłabym dodatkowo książkę na dwie równe części: pierwsze trzy rozdziały mówią głównie o Amonie Gocie i jego towarzyszce życia - Irene Ruth Kalder. Przyznam, że ta część dzieła wydała mi się najbardziej interesująca.
Następne trzy rozdziały to głównie opowieść o życiu samej Jennifer, oddanej przez matkę do domu dziecka, której przez całe życie towarzyszy trauma z powodu odrzucenia, a dodatkowo dochodzi problem pochodzenia.
Mimo, że ta część książki wydała mi się mniej interesująca, za to wzbudziła we mnie wielkie emocje.
Muszę przyznać, że lektura dostarczyła mi wiele znaczących informacji nie tylko o przodkach autorki, ale i o Izraelu, państwie, w którym wnuczka nazistowskiego oprawcy znalazła przyjaźń i zdobyła wykształcenie.
Dodatkowym atutem książki są fotografie, które w literaturze faktu są bardzo ważnym elementem. Poza tym czytanie ułatwia duża czcionka.
Polecam, warto przeczytać.

Czyż to nie chichot historii? Czarnoskóra wnuczka Amona Gotha, mówiąca nieźle w języku hebrajskim…
Wspomnienia Jennifer przeplatane są wyjaśnieniami pewnych faktów przez drugą autorkę Nikolę Sellmair.
Podzieliłabym dodatkowo książkę na dwie równe części: pierwsze trzy rozdziały mówią głównie o Amonie Gocie i jego towarzyszce życia - Irene Ruth Kalder. Przyznam, że ta część...