Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niedaleko pada jabłko od jabłoni. Jaka mać, taka nać. Pan X to skurwiel, bo jego ojciec był w Y. Jesteś fałszywa suka, jak twoja matka. Nie adoptuję nigdy dziecka, mogą mi się trafić pijackie geny. Jak można urodzić dziecko gwałcicielowi. Łapka w górę, jeśli słyszałeś coś takiego w swoim życiu. A teraz wyobraź sobie, że w wieku 30 lat odkrywasz, iż twoim dziadkiem był komendant obozu koncentracyjnego. Taki skurwiel. Wszyscy go znają z filmu. Powiedzieć o tym bliskim? Mężowi? Dzieciom? Co pomyślą sobie moje koleżanki z Izraela? A może ich dziadek umarł z ręki mojego? Czy wszystko jest ze mną ok? A może mam "złe geny"? Dzieci i wnuki nazistowskich zbrodniarzy to temat nurtujący psychologów i inspirujący dziennikarzy - zwłaszcza, że trzecie pokolenie jest już "w naszym wieku" i świadomie miedzy się z tą sytuacją. Historia Jennifer Teege jest dodatkowo skomplikowana. Jenny zawsze była inna. Adoptowana w dzieciństwie. Wysoka. Czarna. A teraz jeszcze to. Książka "Amon" ukazuje przegrywanie się Teege przez swoją przeszłość, nie tylko w kontekście nazistowskiego dziadka. To także opowieść o Niemczech i Niemcach w ogóle, o Izraelu i Izraelczykach, o dorastaniu, poszukiwaniu tożsamości przez osobę adoptowaną, o wyobcowaniu i inności, radzeniu sobie z poczuciem odrzucenia. To swoisty zapis pewnej odysei, na końcu której ma być pogodzenie się z samym sobą