„Samobójstwo Europy” to dzieło bardzo obszerne, ale na szczęście nie wymaga równie obszernej recenzji – więc, krótko mówiąc: warto przeczytać. Dodatkową zaletą książki jest to, że jak ktoś nie da rady (albo nie ma czasu) czytać całości, spokojnie może wybrać sobie jakiś fragment, bo jest ona dość sprytnie skomponowana.
Za jedną z części można uznać pierwsze dwa rozdziały, które zajmują się genezą konfliktu a potem opisują jego przebieg na wszystkich frontach. Natomiast kolejnych kilka rozdziałów to w zasadzie zbiór krótkich (kilkustronicowych) ale ciekawych tekstów, traktujących o rozmaitych sprawach mających związek z wojną lat 1914-1918. Przekrój tematów jest naprawdę szeroki – żeby nie być gołosłownym - kilka tytułów, np. „Operacje desantowe”, „Sterowce i balony” czy „Dezerterzy. Żołnierskie bunty” z jednej strony, oraz „Pieniądze na wojnę”, „Zdrowie i choroby” czy „Los kobiet” z drugiej, i w sumie każdą taką kilkustronicową „krótka formę” można przeczytać bez oglądania się na resztę książki. Dodatkowym atutem są liczne zdjęcia i mapy wkomponowane w tekst.
Do książki warto też zajrzeć z jeszcze jednego powodu: ugruntowało się u nas przekonanie, że I wojna światowa to „dar niebios” dzięki któremu Polska odzyskała niepodległość, natomiast pomija się wszelkie inne konsekwencje tego wydarzenia – a te wielokrotnie pojawiają się na kartach „Samobójstwa Europy”. I tu wyręczę się kilkoma cytatami „wyszarpanymi” z różnych rozdziałów, ale ładnie komponującymi się w całość: „Wpływ nacjonalizmu, który umacniał jedność społeczeństw i narodów, okazał się silniejszy niż przewidywano, a państwa mocniejsze i sprawniejsze, zdolne do ponoszenia olbrzymich kosztów”. (o froncie zachodnim:) „…żadna ze stron przez lata nie uzyskała zdecydowanej przewagi materiałowej i ludzkiej, by przerwać front. […] W efekcie przez blisko cztery lata odnoszono minimalne sukcesy przy maksymalnych stratach.” „W stosunku do poziomu z 1913 roku w Niemczech produkcja przemysłowa w marcu 1918 spadła do 57%...” „W Austro-Węgrzech latem 1918 roku 1/3 lokomotyw […] stale była w naprawie” „Państwowy interwencjonizm spowodował, że władze kontrolowały 30-40% wytwarzanego dochodu narodowego” „Obie strony wyszły z wojny zrujnowane […] Bardzo ucierpiały terytoria poddane reżimowi okupacji, takie jak ziemie polskie” „Na 10 Francuzów w wieku od 20 do 45 lat śmierć poniosło 2, 1 został inwalidą, 3 przez pewien czas nie mogło pracować, i tylko 4 wyszło z wojny bez szwanku”
To, i cała masa innych opisanych faktów drobiazgowo wyjaśnia, jak zaczął się upadek państw Europy, które w ciągu niecałego wieku przeszły ze stanu światowej ekspansji do obecnego stanu kurczowej obrony granic metropolii. Lektura mało optymistyczna, ale pouczająca.

„Samobójstwo Europy” to dzieło bardzo obszerne, ale na szczęście nie wymaga równie obszernej recenzji – więc, krótko mówiąc: warto przeczytać. Dodatkową zaletą książki jest to, że jak ktoś nie da rady (albo nie ma czasu) czytać całości, spokojnie może wybrać sobie jakiś fragment, bo jest ona dość sprytnie skomponowana.
Za jedną z części można uznać pierwsze dwa rozdziały,...