Konstrukcja powieści kapitalna. Znakomity pomysł odtworzenia wydarzeń z punktu widzenia terapeuty wysłuchującego wynurzeń ludzi, których łączy osoba głównej bohaterki. Doskonale też wpisują się w to rozdziały przedstawiające ją samą (zastosowany w tytułach zabieg potęguje wrażenie pewnej nieuchronności).

Niestety skutek tego kalejdoskopowego układu jest taki, że książka jest po prostu przegadana. W dodatku (z wyjątkiem rozdziałów z udziałem Barbary i Samira) to przegadanie nie niesie ze sobą wielkiej wartości - nie ma tam ani humoru, ani celnych spostrzeżeń, niczego, czym umysł czytelnika mógłby się choć przez chwilę pożywić.

Ostatni rozdział to już po prostu męczarnia. Człowiek czeka, aż opadnie kurtyna, ale jeszcze musi się przetoczyć przez flaki umysłu najbardziej antypatycznej postaci całej tej przyciężkawej powieści.

Konstrukcja powieści kapitalna. Znakomity pomysł odtworzenia wydarzeń z punktu widzenia terapeuty wysłuchującego wynurzeń ludzi, których łączy osoba głównej bohaterki. Doskonale też wpisują się w to rozdziały przedstawiające ją samą (zastosowany w tytułach zabieg potęguje wrażenie pewnej nieuchronności).

Niestety skutek tego kalejdoskopowego układu jest taki, że książka...

Ta książka jest po prostu do bólu przeciętna. Właściwie jedynym interesującym mnie wątkiem było ewidentne OCD jednego z bohaterów drugoplanowych.

Ta książka jest po prostu do bólu przeciętna. Właściwie jedynym interesującym mnie wątkiem było ewidentne OCD jednego z bohaterów drugoplanowych.

Niestety mocno przeciętna, a tytuł przecież sugeruje świetną zabawę. Na szczęście zakończenie zaskakuje.

Niestety mocno przeciętna, a tytuł przecież sugeruje świetną zabawę. Na szczęście zakończenie zaskakuje.

Pierwsza połowa książki baaardzo mnie zmęczyła. Długo czytałam, aż ją odłożyłam. Powróciwszy-skończyłam w dwa dni. Zakończenie mnie zaskoczyło. Później długo nie mogłam zasnąć w nocy, myśląc o tej książce.

Pierwsza połowa książki baaardzo mnie zmęczyła. Długo czytałam, aż ją odłożyłam. Powróciwszy-skończyłam w dwa dni. Zakończenie mnie zaskoczyło. Później długo nie mogłam zasnąć w nocy, myśląc o tej książce.

Lekturę najkrócej określiłbym jako... nieprzyjemną.

Jak na satyrę książka nie jest szczególnie śmieszna. Bohaterowie, szczególnie drugoplanowi, są bardzo mocno przerysowani. Wszystko jest takie niby blisko rzeczywistości, ale zawsze znajdą się detale, które skutecznie odrealniają odbiór akcji. Wszystko jest brudne, a czasem nawet wstrętne i odrażające. Z żadnym z bohaterów nie da się bliżej zżyć, bo chyba wszystkim zależy żeby być ciemnymi egocentrycznymi typkami. Elementy komediowe zdarzają się najczęściej, gdy do głosu dochodzą postacie z dalszego planu, tacy służący przedłużeniu tekstu, którzy dostaną maksymalnie 3-4 strony tekstu.

Książka warsztatowo mocno przeciętna. Prosty język, proste konstrukcje. W dodatku jest tutaj dużo bicia piany, ale dzieje się niewiele. Ponieważ od początku znamy zakończenie, to większość wypadków w książce jest przewidywalna.

Ot, taka książka do przeczytania i szybkiego zapomnienia. A ponieważ na świecie jest wiele dużo lepszych książek, to sięgnijcie właśnie po nie. Szkoda tracić czasu na Zabawę ;-)

Lekturę najkrócej określiłbym jako... nieprzyjemną.

Jak na satyrę książka nie jest szczególnie śmieszna. Bohaterowie, szczególnie drugoplanowi, są bardzo mocno przerysowani. Wszystko jest takie niby blisko rzeczywistości, ale zawsze znajdą się detale, które skutecznie odrealniają odbiór akcji. Wszystko jest brudne, a czasem nawet wstrętne i odrażające. Z żadnym z bohaterów...

Gdy wypozyczałam tę książkę, myślałam że to kolejna lekka angielska proza. Nic bardziej mylnego! "Joy " to historia ukazująca życie w ogromnej korporacji w londyńskim City. Pokazuje życie bohaterów i ich zmagania z codziennym wyścigiem szczurów. Jest niesamowicie wciągająca przede wszystkim ze względu na tytułową Joy i jej pogmatwane życie - sex, zdrada wreszcie wypadek samochodowy i próba samobójcza....

Gdy wypozyczałam tę książkę, myślałam że to kolejna lekka angielska proza. Nic bardziej mylnego! "Joy " to historia ukazująca życie w ogromnej korporacji w londyńskim City. Pokazuje życie bohaterów i ich zmagania z codziennym wyścigiem szczurów. Jest niesamowicie wciągająca przede wszystkim ze względu na tytułową Joy i jej pogmatwane życie - sex, zdrada wreszcie wypadek...

Korpotematyka zawsze na czasie. Czy jednak jest to typowa książka o wyścigu szczurów? Nie jestem tak do końca pewny. Jednak może to kwestia wykonania. Autodystans, ilość tajemnic biurowych i wyrazistość postaci daje ciekawą mieszankę, którą moim zdaniem warto poznać.

Korpotematyka zawsze na czasie. Czy jednak jest to typowa książka o wyścigu szczurów? Nie jestem tak do końca pewny. Jednak może to kwestia wykonania. Autodystans, ilość tajemnic biurowych i wyrazistość postaci daje ciekawą mieszankę, którą moim zdaniem warto poznać.

Jak wiele osób tutaj, spodziewałam się po "Joy" zupełnie czegoś innego. Wyszła smutna opowieść o tym jak ludzie pracujący w korpo powolutku niszczą sobie życie... Od początku doskonale wiemy jak powieść się kończy, jedynym zaskoczeniem są wyjawiane podczas rozmowy z terapeutą tajemnice.
Z mojej perspektywy jedynym plusem tej pozycji była ciekawie poprowadzona narracja w wymienionych fragmentach rozmowy z terapeutą, dzięki temu mogłam skupić się całkowicie na odczuciach danej osoby.

Jak wiele osób tutaj, spodziewałam się po "Joy" zupełnie czegoś innego. Wyszła smutna opowieść o tym jak ludzie pracujący w korpo powolutku niszczą sobie życie... Od początku doskonale wiemy jak powieść się kończy, jedynym zaskoczeniem są wyjawiane podczas rozmowy z terapeutą tajemnice.
Z mojej perspektywy jedynym plusem tej pozycji była ciekawie poprowadzona narracja w...

Sposób napisania tej książki jest naprawdę ciekawy. Z jednej strony mamy chronologicznie ułożone wydarzenia (wszytko w ciągu jednej doby),z drugiej rozmowy różnych postaci z terapeutą już po wydarzeniu kulminacyjnym. Na dodatek mnóstwo ciężkich żartów, które naprawdę lubię. Ale jest jakieś ale. Z jakichś niepojętych dla mnie przyczyn naprawdę ciężko było mi się wciągnąć w fabułę. Wiele razy miałam ochotę odłożyć książkę na później i właściwie nie wracać :) Czy polecam? Raczej nie.

Sposób napisania tej książki jest naprawdę ciekawy. Z jednej strony mamy chronologicznie ułożone wydarzenia (wszytko w ciągu jednej doby),z drugiej rozmowy różnych postaci z terapeutą już po wydarzeniu kulminacyjnym. Na dodatek mnóstwo ciężkich żartów, które naprawdę lubię. Ale jest jakieś ale. Z jakichś niepojętych dla mnie przyczyn naprawdę ciężko było mi się wciągnąć w...

Nie ufamy w życiu banałom, a potem one okazują się prawdziwe.

Nie ufamy w życiu banałom, a potem one okazują się prawdziwe.