Zawsze urzekały mnie głębokie, tajemnicze, przesycone miłością historie rodzinne, szczególnie kiedy akcja dzieje się w tak pięknym miejscu jak wyspa Brainbridge. Zagłębiając się w lekturze można poczuć powiew morskiego wiatru otulającego twarz,wilgotne ziarnka piasku pod stopami, być tuż obok bohaterki. Pewnie dlatego przeczytanie powieści zajęło mi jedno popołudnie, choć nie było to łatwe- moje dzieci jak na złość prezentowały swą dziką naturę:). To co mnie w sposób szczególny urzekło to niekończąca się opowieść... mimo tylu lat, tylu zdarzeń, historia Easther była wciąż żywa, jakby odkrywana na nowo, z każdym spojrzeniem, z każdym wspomnieniem. Mieszkańcy małej społeczności mają to do siebie, że tworzą swojego rodzaju rodzinę. Ich losy mieszają się, przeplatają, łączą, rozdzierają... Marcowe fiołki to przede wszystkim opowieść o szukaniu siebie, zrozumieniu czego potrzebujemy żeby żyć ze sobą w harmonii, o tym, że czasem warto by życie dokonało za nas wyboru, byśmy zawierzyli intuicji, a także o konsekwencjach swoich czynów. O tym, że miłość to wieczna walka...mimo upływu lat...mimo wszystko

Zawsze urzekały mnie głębokie, tajemnicze, przesycone miłością historie rodzinne, szczególnie kiedy akcja dzieje się w tak pięknym miejscu jak wyspa Brainbridge. Zagłębiając się w lekturze można poczuć powiew morskiego wiatru otulającego twarz,wilgotne ziarnka piasku pod stopami, być tuż obok bohaterki. Pewnie dlatego przeczytanie powieści zajęło mi jedno popołudnie, choć...