Z serii z czarnym kotem autorstwa Katarzyny Michalak jako pierwszą przeczytałam „Bezdomną” i było to duże zaskoczenie in plus dla pisarki. Te dwie książki wyraźnie różnią się od pozostałych poważniejszą tematyką.
Nie jest to najlepsza książka pani Michalak, jaką do tej pory przeczytałam, a zakończenie spowodowało, że dałam jedną gwiazdkę mniej. Jak to zwykle u tej autorki czyta się ją jednym tchem.
Aleksiej to ośmioletni sierota, wychowywany przez ciotkę, szykanowany przez rówieśników z powodu swojego rosyjskiego pochodzenia.
Lilka to sześcioletnia półsierota, bita przez ojca, nie mogąca liczyć na macochę, wyśmiewana przez rówieśników z powodu jąkania.
Ich smutny los je zbliża do siebie. Przyjaźnią się, potem zakochują w sobie, ale ich miłość jest trudna, przeplatana nienawiścią, ponieważ maltretowane i zastraszane dziecko ma w sobie blizny, które trudno zagoić i ciężko komuś zaufać.
To opowieść o dziecięcej przyjaźni, miłości, nienawiści, samotności, cierpieniu, o zdradach, wybaczaniu, przeznaczeniu.
Czytając ją nie można być obojętnym. Rodzi sporo emocji, bo główna bohaterka potrafi doprowadzić do szału swoim zachowaniem, jest kłamliwa i nielojalna, ciągle krzywdzi kochającego ją człowieka.
Po przeczytaniu książki doszłam do wniosku, że trochę tego wszystkiego było za dużo, dlatego uważam ją tylko za dobrą.
Autorka miała ciekawy pomysł na historię o trudnej miłości, ale późniejsze wydarzenia są przesadzone a do tego zakończenie-cud, który w moim odczuciu zaniżył wartość książki.

Z serii z czarnym kotem autorstwa Katarzyny Michalak jako pierwszą przeczytałam „Bezdomną” i było to duże zaskoczenie in plus dla pisarki. Te dwie książki wyraźnie różnią się od pozostałych poważniejszą tematyką.
Nie jest to najlepsza książka pani Michalak, jaką do tej pory przeczytałam, a zakończenie spowodowało, że dałam jedną gwiazdkę mniej. Jak to zwykle u tej autorki...