Lena Kitsopoulou jest grecką aktorką i pisarką, postacią dość szeroko rozpoznawaną w swoim kraju. W Polsce jest rzecz jasna inaczej i nie sądzę, by jej debiutancki zbiór opowiadań uzupełniony o "Aqua velva" miał to zmienić. Bynajmniej nie wynika to z jakości jej pisania. Ta jak to w zbiorze opowiadań jest bardzo różna - od rewelacyjnych tytułowych "Nietoperzy", przez dojmującą, niepokojącą "Dziurę", do "P.O.", gdzie autorka powtarza się, autoplagiatując drastyczne zakończenie. Są też ciekawe miniaturki ("Paradise") i udane, dodatkowe, a zarazem najdłuższe w zbiorze opowiadanie "Aqua velva". Kitsopoulou porusza trudne tematy, z molestowaniem seksualnym na czele. Pojawia się też przemoc, niepełnosprawność, rozpad relacji rodzinnych i inne, błahsze tragedie (trudności w ucieczce z kochanką w zabawnym "Ateny. Dziesiąty grudnia"). W pewnym sensie jest to literatura interwencyjna, ale napisana agresywną frazą (pokłony - po raz drugi po "Tajemniczych inskrypcjach" Panselinosa - dla tłumaczki, pani Biaduń), często z uszczypliwym humorem. Podobał mi się ten zbiór, ale co najważniejsze - pokazuje mi on, że warto szukać współczesnej literatury greckiej, bo tak jak zachwycamy się greckim kinem festiwalowym, tak i tu widzę ogromny potencjał i osobny język. Dlatego będę śledził, co już wydało i co jeszcze wydadzą Greckie/Książkowe Klimaty.

Lena Kitsopoulou jest grecką aktorką i pisarką, postacią dość szeroko rozpoznawaną w swoim kraju. W Polsce jest rzecz jasna inaczej i nie sądzę, by jej debiutancki zbiór opowiadań uzupełniony o "Aqua velva" miał to zmienić. Bynajmniej nie wynika to z jakości jej pisania. Ta jak to w zbiorze opowiadań jest bardzo różna - od rewelacyjnych tytułowych "Nietoperzy", przez...