Zacznijmy od tego, że książki wcale nie oceniałabym w kategoriach kryminału; umieściłabym ją w kategorii thrillera czy dramatu psychologicznego, dlatego, że głównie w tej książce - oprócz morderstw - przedstawiony jest portret psychologiczny samego, głównego bohatera. Przez 3/4 książki nie współczułam głównemu bohaterowi. Dla mnie był zwyczajnym egoistą; martwił się tylko o siebie i najważniejszy był on sam. Natomiast, po przeczytaniu zaledwie dwóch krótkich wątków - współczułam mu. Nie chcę tutaj zdradzać tych wątków przyszłym czytelnikom, aczkolwiek w dzieciństwie głównego bohatera zdarzyły się sytuacje - my wiemy o dwóch, aczkolwiek można się domyślać, że było ich więcej - które prawdopodobnie tak wpłynęły na jego rozwój, że on sam nie wiedział kim jest. Dramatem jest także życie jego syna, którego przerasta jego własny świat, a w zasadzie dno, w którym się znalazł. Osobisty rodzaj dramatu także, przeżywa policjantka (prowadząca śledztwo), która nie może dogadać się z własną córką.
Po przeczytaniu tej niemieckiej powieści, mam w sobie negatywne emocje; jest mi przykro i myślę tym, co się wydarzyło. Tak naprawdę, pomyślałam sobie, czy jednak by mu się nie udało? może go jednak nie złapią? może wyjedzie gdzieś z synem i wszystko się pozytywnie ułoży? To trochę chore, ale mimo negatywnych emocji jakie żywi się do głównego bohatera, chciałoby się, żeby los mu wynagrodził te wszystkie krzywdy, które go spotkały i to w najgorszym momencie jego życia, czyli w dzieciństwie.
Autorka także - inaczej, niż większość autorów - od razu zdradza kto jest zabójcą. Nie domyślamy się, nie podejrzewamy, bo od samego początku wiemy, kto to jest, co jest dość miłą odskocznią od typowego schematu kryminału.
Chętnie wypowiedziałabym się bardziej wylewnie odnośnie tej książki, niestety nie jest łatwo wyrazić swojej opinii, nie zdradzając co się wydarzy.
Mimo to, książkę czytało mi się dość ciężko, natomiast sama fabuła, ohydne zbrodnie wywołały u mnie tak skrajne emocje, że oceniam tą książkę jako rewelacyjną i jako wartą przeczytania.

Zacznijmy od tego, że książki wcale nie oceniałabym w kategoriach kryminału; umieściłabym ją w kategorii thrillera czy dramatu psychologicznego, dlatego, że głównie w tej książce - oprócz morderstw - przedstawiony jest portret psychologiczny samego, głównego bohatera. Przez 3/4 książki nie współczułam głównemu bohaterowi. Dla mnie był zwyczajnym egoistą; martwił się tylko o...