Pierwsza część książki, kiedy Liz była nastolatką- nie mogłam się oderwać, intrygująca, szybki bieg wydarzeń. Natomiast pozostała, zdecydowana większość, momentami nużyła i męczyła, ciągle to samo, ona się boi, on chce ale nadmiernie nie nalega, i tak sobie przelatywało 460 stron. Czasem przeplatając wątek Justina Blake i jego ojca, żeby było ciekawiej. Liczyłam w duchu na jakieś powiązanie rodziny Blake z rosyjską mafią, ale cóż, chyba Nory Roberts aż tak wyobraźnia nie poniosła jak mnie. Tak samo zabrakło mi późniejszych konfrontacji z ludźmi Wolkowa, tak wiem, ukrywała się bardzo skrzętnie, jednak nadałoby to książce nutki grozy. Końcówka z kolei bardzo mi się spodobała, sama dałam się nabrać i tam właśnie serce szybciej zabiło. Po wielu przeczytanych już kryminałach, mój mózg stał się tak podejrzliwy, że w pewnym momencie wydawało mi się, że nawet komendant Brooks ma wobec Abigali złe zamiary. Ostatecznie na przyszłość, jeśli będę chciała więcej kryminału niż romansu sięgnę po innego autora.

Pierwsza część książki, kiedy Liz była nastolatką- nie mogłam się oderwać, intrygująca, szybki bieg wydarzeń. Natomiast pozostała, zdecydowana większość, momentami nużyła i męczyła, ciągle to samo, ona się boi, on chce ale nadmiernie nie nalega, i tak sobie przelatywało 460 stron. Czasem przeplatając wątek Justina Blake i jego ojca, żeby było ciekawiej. Liczyłam w duchu na...