Kolejny zbiór felietonów Stefana Kisielewskiego. Ten tom zawiera głównie artykuły opublikowane w „Tygodniku Powszechnym” i paryskiej „Kulturze” na przełomie lat 70 i 80. Jak wiadomo generalnie publicystyka polityczna, zwykle traktuje o problemach czasów bieżących i nie inaczej jest tutaj. Kisiel chciał tłumaczyć rzeczywistość swoich czasów czyli schyłku epoki Edwarda Gierka, a w skali międzynarodowej epoki zimnowojennego odprężenia. Z tego powodu jest prognozy i diagnozy bez wątpienia się w pewnej mierze zdezaktualizowały.

Czy powoduje to jednak, że felietony Kisielewskiego są dzisiaj nie warte lektury ? Moim zdaniem nie - po pierwsze dlatego, że samo obcowanie z błyskotliwym i nieco ironicznym stylem autora jest niewątpliwą przyjemnością. Poza tym w dzisiejszym świecie stojącym w wielu punktach na politycznych i gospodarczych rozdrożach, a zarazem w świecie upadku dziennikarstwa można też wyciągnąć z tekstów Kisiela nauki dla naszych czasów. Brakuje bowiem takiego realistycznego a chwilami wręcz zdrowo pesymistycznego spojrzenia na różne sprawy. Umiarkowanie konserwatywnego lecz zarazem nieufnego dla wszelkich ideologii porządkujących nam życia i świat. Prorynkowego i prokapitalistycznego lecz nie w rozumieniu akceptacji dla turbokapitalizmu lub też neoliberalizmu naszych czasów (którego zresztą Kisielewski już w pełni nie zdążył ujrzeć),ale bardziej kapitalizmu małych przedsiębiorców i drobnych wytwórców. Z takich właśnie powodów warto Kisiela czytać.

Kolejny zbiór felietonów Stefana Kisielewskiego. Ten tom zawiera głównie artykuły opublikowane w „Tygodniku Powszechnym” i paryskiej „Kulturze” na przełomie lat 70 i 80. Jak wiadomo generalnie publicystyka polityczna, zwykle traktuje o problemach czasów bieżących i nie inaczej jest tutaj. Kisiel chciał tłumaczyć rzeczywistość swoich czasów czyli schyłku epoki Edwarda...

Jak zwykle klasa sama w sobie szczere 10 gwiazdek.

Jak zwykle klasa sama w sobie szczere 10 gwiazdek.