Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2015/06/109-podroz-po-miosc-lilianna-dorota.html

Kolejna powieść polskiej autorki, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Mi się takie powieści po prostu nigdy nie znudzą, więc wszystkie biorę w ciemno. Tak zrobiłam ze "Wspomnieniami w kolorze sepii" Anny J. Szepielak, czy też "Tajemnicą bzów" Magdaleny Kordel. Tym razem czas przyszedł na trzecią część trylogii "Podróż po miłość" opowiadającej o Liliannie.

Główną bohaterką jest Marta, bizneswoman pracująca w wielkiej korporacji. Jest ona uzależniona od swojej pracy i po cichu marzy o stanięciu na czele całego przedsiębiorstwa. Nagle zostaje wysłana na przymusowy urlop, co jest dla niej prawie że tragedią. Wtedy przypomina sobie, że kiedyś babcia zostawiła jej w spadku pamiętnik ze swoich młodych lat i Marta postanawia go przeczytać. Tak zostaje wciągnięta w czasy lat 30. w Miami oraz na pięknej wyspie Key West. Nie mając co zrobić z czasem wolnym postanawia wybrać się po śladach Lilianny. I tak jak kilkadziesiąt lat temu jej babcia, tak teraz ona zatapia się w pięknym, słonecznym zakątku i nawet zbliżający się awans już nie wydaje się taki wspaniały, jak wcześniej...

Trochę się bałam, że przez to, że nie czytałam poprzednich części opowiadających o przodkach Lilianny, czytanie tej książki nie będzie miało sensu... Ale na szczęście poprzednie bohaterki były wspomniane bardzo rzadko, więc można tę część uznać za odrębną lekturę i niekoniecznie trzeba czytać poprzednie. Ah, jak cudownie było wyobrażać sobie słoneczną Florydę, gorący piasek pod stopami i ożywczy ocen... Fabuła jest naprawdę ciekawa, a to głównie za sprawą pewnego bohatera, którego autorka wplotła w te historię. Mowa tutaj o Erneście Hemingwayu, z którym Lilianna miała burzliwy romans. Autorka rewelacyjne przedstawiła jego sylwetkę i jego legendę... Hemingway należał do bardzo "męskich" przedstawicieli tej płci, którą to (męskość) wyrażał w brutalny sposób. Nie mam na myśli bicia kobiet, bo o tym nic nie wiadomo. Jeśli interesuje was ta postać, tak jak zainteresowała panią Dorotę Ponińską, to zachęcam do lektury.

Podoba mi się zakończenie powieści. Jest takie... zwykłe, ale dzięki temu nie przekombinowane. Bo do końca nie wiemy, czy Marta odnalazła na Key West miłość, czy tylko (albo aż) przyjaźń. Książka nie idealizuje miłości. Pokazuje ją taką jaką jest - niepewną. Zarówno w świecie Lilianny, jak i w świecie Marty. I to jest właśnie w tym utworze piękne. Za plus uważam również cały wątek dotyczący wielkich korporacji, które rządzą światem i umysłami ludzi. Z informacji, jakie udało mi się znaleźć o pisarce dowiedziałam się, że ma ona pewne doświadczenie dotyczące pracy dziale PR wielkiej firmy, dlatego książka zyskuje na prawdziwości.

Dawno nie czytałam tak dobrej powieści. Pani Dorota zabrała mnie w niezwykłą podróż razem z dwiema bohaterkami do egzotycznej części Stanów Zjednoczonych.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2015/06/109-podroz-po-miosc-lilianna-dorota.html

Kolejna powieść polskiej autorki, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Mi się takie powieści po prostu nigdy nie znudzą, więc wszystkie biorę w ciemno. Tak zrobiłam ze "Wspomnieniami w kolorze sepii" Anny J. Szepielak, czy też...