Czekając długo na trzeci tom zdążyłam pochłonąć po raz drugi dwa pierwsze tomy. Czekać było warto aby w końcu poznać losy Thomasa, który na końcu drugiego tomu zachorował i wszystko stanęło pod znakiem zapytania. Ale trzeci tom wydaje mi się trochę niespójny i wszystko idzie trochę za gładko (chory Thomas ze wszystkim sobie radzi doskonale, a co więcej o chorobie wydają się wiedzieć tylko jego przyjaciele, pomimo że o innych rzeczach ludzie dowiadują się natychmiast od swoich informatorów). Rodzi się pytanie czy gdyby Cale był zdrowy zrobiłby coś lepiej? Wspaniale przedstawiona jest polityczna strona wydarzeń i wszystkie polityczne i filozoficzne rozmowy Viponda i Idryspukkgo. Zakończenie zaskakuje, ale mimo to czytelnik podziela odczucia żołnierzy i czuje niedosyt, tak jakby podsycany ogień nagle zgasł. Ogólnie historia napisana bardzo dobrze, ale pod koniec zaczynają już bardzo irytować odnośniki do prawdziwych miejsc, wydarzeń i postaci z prawdziwej historii świata, której jestem miłośniczką, plus dziwaczny wstęp i aneksy do trzeciej części. Na końcu jest również esej Paula Hoffmana,ale jak tylko przeczytałam słowa Eurazja i Oceania od razu przestałam go czytać. Fantastyka fantastyką, a mącenie w głowach to już inna rzecz (zwłaszcza, że powieść ta trafiła pewnie nie tylko do dorosłych czytelników).

Czekając długo na trzeci tom zdążyłam pochłonąć po raz drugi dwa pierwsze tomy. Czekać było warto aby w końcu poznać losy Thomasa, który na końcu drugiego tomu zachorował i wszystko stanęło pod znakiem zapytania. Ale trzeci tom wydaje mi się trochę niespójny i wszystko idzie trochę za gładko (chory Thomas ze wszystkim sobie radzi doskonale, a co więcej o chorobie wydają się...