W książce znajdują się dwie krótkie opowieści.

Pierwsza była po części przewidywalna, ale rozważania z rodzaju „co by było gdyby istniało...” były interesujące; druga miała coś, co mi zgrzytało podczas rozwinięcia się fabuły. Wspólnym mianownikiem dla tych opowieści jest, że element kryminalny, dokładniej przeprowadzenie śledztwa, nie groziło przegrzewaniem się mózgu w wyniku intensywnej pracy szarych komórek, a szkoda, bo w pewnym momencie miałam wrażenie, że mój mózg zaczynał przechodzić w tryb uśpienia. Następny jest taki, że rozwiązanie zagadek miało swój element zaskoczenia, co bardzo doceniam. Jeśli chodzi o pomysł samej postaci Stephena Leedsa alias Legion i jego tzw. aspektach, to nie przypadło mi do gustu. Myślałam, że te aspekty pojawią się od czasu do czasu, a nie że będą krok w krok przy Leedsie, zresztą to bardziej one rozwiązują zagadki niż on, bo sam postępował jakby był do tego wszystkiego niekompetentny. Oprócz tego były irytujące, podczas śledztwa wdawały się w kretyńskie dyskusje między sobą i bywało nawet, że były kompletnie nie na miejscu. Regularnie jest przypomnienie i tłumaczenie, że któryś nie może czegoś zrobić, bo nie jest realny aż do końca lektury, jakby czytelnik był idiotą.

Nawiasem mówiąc J.C., aspekt, dziwnie kojarzył mi się z Jaynem z serialu sci-fi "Firefly".

W książce znajdują się dwie krótkie opowieści.

Pierwsza była po części przewidywalna, ale rozważania z rodzaju „co by było gdyby istniało...” były interesujące; druga miała coś, co mi zgrzytało podczas rozwinięcia się fabuły. Wspólnym mianownikiem dla tych opowieści jest, że element kryminalny, dokładniej przeprowadzenie śledztwa, nie groziło przegrzewaniem się mózgu w...