Takim debiutom mówią zdecydowane TAK :)
Rodzinne tajemnice, rozrachunek z przeszłością , odnalezienie swojej drogi życiowej.
Nie brak w książce dramatów ale i radości, jak w życiu.
Ksiązka mnie urzekła i na pewno znajdzie się w mojej biblioteczce.

Takim debiutom mówią zdecydowane TAK :)
Rodzinne tajemnice, rozrachunek z przeszłością , odnalezienie swojej drogi życiowej.
Nie brak w książce dramatów ale i radości, jak w życiu.
Ksiązka mnie urzekła i na pewno znajdzie się w mojej biblioteczce.

Książka wciąga, szybko się czyta ☺polecam

Książka wciąga, szybko się czyta ☺polecam

Nic nie wiadomo o autorce, więc narzuca się przypuszczenie, że to pseudonim osoby znanej. Proszę Państwa! Przeczytałem jednym tchem, bo nie mogłem oderwać się od tej szmiry. Wcale więc się nie dziwię, że autorka prawdziwych personaliów nie ujawnia. Tak przewidywalnego Harlequina dawno nie czytałem. Jeśli ktoś ma wątpliwości co do kwalifikacji, przypominam, że warunkiem przynależności do tej kategorii jest „wygięcie się w łuk” w trakcie stosunku seksualnego, co w tym „dziele” znalazłem na stronie 174:
„...Kiedy skierował usta jeszcze niżej, Lena wygięła się w łuk i wydała jęk rozkoszy...”

Za perfekcję w gatunku harlequinowskim powinienem był dać 10 gwiazdek, lecz zabrakło autorce odwagi, by z potwornego satrapy i alkoholika zrobić też kazirodczego ojca Leny. Wyraźnie zabrakło odwagi, bo ojcostwo dziecka Ewy autorka pozostawiła niewyjaśnione. W tej sytuacji daję gwiazdek 6, lecz zapraszam gorąco do lektury wszystkich, którzy na trzy godziny chcą zapomnieć o własnych problemach.

Nic nie wiadomo o autorce, więc narzuca się przypuszczenie, że to pseudonim osoby znanej. Proszę Państwa! Przeczytałem jednym tchem, bo nie mogłem oderwać się od tej szmiry. Wcale więc się nie dziwię, że autorka prawdziwych personaliów nie ujawnia. Tak przewidywalnego Harlequina dawno nie czytałem. Jeśli ktoś ma wątpliwości ...

"Wszystko można wybaczyć. Trzeba mieć tylko w sobie wiele miłości"

Książka o rodzinnych sekretach, przebaczeniu, miłości. Mądra. Z przesłaniem. Wartościowa.

"Wszystko można wybaczyć. Trzeba mieć tylko w sobie wiele miłości"

Książka o rodzinnych sekretach, przebaczeniu, miłości. Mądra. Z przesłaniem. Wartościowa.

Moim zdaniem książka taka przewidywalna. Zero zaskoczenia, tkliwa, nudna.

Moim zdaniem książka taka przewidywalna. Zero zaskoczenia, tkliwa, nudna.

Bardzo słaba książka. Przegadana, z drętwymi dialogami, przewidywalna. Nie podobała mi się.

Bardzo słaba książka. Przegadana, z drętwymi dialogami, przewidywalna. Nie podobała mi się.

fajna, lekka i ciekawy temat książki - polecam

fajna, lekka i ciekawy temat książki - polecam

Recenzja pochodzi z bloga: natala-czyta.blogspot.com

"Wszystko można wybaczyć. Trzeba mieć tylko w sobie wiele miłości."

Jedna krótka informacja w gazecie i pojawiają się wspomnienia. Przypominasz sobie dzieciństwo, wracasz do przeszłości i oddajesz się rozmyślaniom, co by było gdyby - właśnie to spotyka Olgę, kiedy dowiaduje się o śmierci ojca. Wraz z Robertem, starym przyjacielem rodziny, musi poradzić sobie z niedokończonymi sprawami, by wrócić jak najszybciej do ukochanej rutyny i po raz kolejny zapomnieć. Okazuje się jednak, że w całą historię zamieszana jest jeszcze jedna osoba, która wniesie kolejne komplikacje i wątpliwości. Czy Olga znajdzie w sobie wystarczająco siły, by zmierzyć się z demonami ojca i poznać prawdę?

Powieść ma niesamowicie piękną okładkę i zachęcający opis. Chociaż objętością nie powala, wpisuje się w kanon krótkich, ciekawych pozycji, które mają za zadanie jedynie dostarczyć czytelnikowi kilka godzin rozrywki podczas czytania. Nic więcej. Debiut Niny Stanisławskiej nie odbiega w dużej mierze od tego szablonu, niemniej jednak autorka pokusiła się o wprowadzenie kilku oryginalnych detali, których na pewno nie znajdziemy w żadnej innej książce tego typu - jest to niewątpliwie plus i ciekawe urozmaicenie fabuły, którą początkowo chciałam spisać na straty.

Niestety, nie mogę zapomnieć o największym minusie całej historii, jakim jest przewidywalność. Okay, powieść jest wciągająca i czyta się ją bardzo szybko, ale jak już wiemy co będzie dalej, cała radość z poznawania losów rodziny Brzozowskich ulatnia się i pozostaje tylko spokojna rezygnacja i akceptacja takiego, a nie innego przebiegu akcji. Co więcej: słabym punktem pani Niny są opisy. Przedzierając się przez kolejne strony częściej miałam wrażenie, że jest to napisany scenariusz do filmu niż książka.

Bohaterowie? Nie wczułam się w żadnego z nich - ich zachowania były dla mnie całkowicie niezrozumiałe i nawiązujące do poczynań nastolatków, nie dorosłych osób. Darzyłam sympatią jedynie Roberta, chociaż nawet on nie zawsze cechował się dojrzałością. Cała gama postaci była dla mnie zbyt idealna; wykreowana jak filmowe aktorki i aktorzy, którym się zazdrości i podziwia, ale raczej nie utożsamia z nimi samych siebie.

Czego możemy nauczyć się z tej książki? Wybaczania. Autorka porusza problemy konfliktów z rodzicami, a na światło dzienne wychodzą również demony przeszłości, z którymi nasi bohaterowie muszą sobie poradzić. Oprócz tego pojawia się ciekawie przedstawiony wątek odnajdywania siebie i poszukiwania własnego ja - pokazuje w prosty sposób, jak ważne jest bycie sobą i nie udawanie kogoś innego.

Jak wychodzi Dom kryty gontem w ogólnym rozrachunku? Całkiem nieźle. Zdaję sobie sprawę, że ta książka już z góry miała narzuconą kompozycję, wykreowanych bohaterów i idylliczne zakończenie - mimo to trochę się na niej zawiodłam. Tego typu powieści zawsze zawierają uniwersalne przesłanie, a Ty przez te kilkanaście minut wierzysz w cudowną męską postać oraz historię, która została przedstawiona na kartach książki, ale... Ale potem budzisz się z pięknego snu, patrzysz na okładkę ze smutnym uśmiechem i odkładasz lekturę na półkę, by już nigdy do niej nie wrócić.

Recenzja pochodzi z bloga: natala-czyta.blogspot.com

"Wszystko można wybaczyć. Trzeba mieć tylko w sobie wiele miłości."

Jedna krótka informacja w gazecie i pojawiają się wspomnienia. Przypominasz sobie dzieciństwo, wracasz do przeszłości i oddajesz się rozmyślaniom, co by było gdyby - właśnie to spotyka Olgę, kiedy dowiaduje się o śmierci ojca. Wraz z Robertem, starym...

Książka ma piękną okładkę, autorka zupełnie mi nieznana (jest to debiut pani Niny Stanisławskiej) - zaczęłam ją czytać z pewną nieśmiałością, ale szybko wciągnęła mnie, zauroczyła i zawładnęła całkowicie na kilka godzin, które spędziłam z zadowoleniem na lekturze.
Z ogromnym zainteresowaniem czytałam o zmaganiu się z przeszłością trojga głównych bohaterów - Olgi, Leny i Roberta, których drogi przecięły się po śmierci prof. Brzozowskiego i połączyły na resztę życia. Po drodze trzeba było wiele odkryć, zrozumieć, wybaczyć... aby dojść do szczęśliwego zakończenia.
Powieściowa rzeczywistość jest zbyt piękna, idealna, nieco przesłodzona, ale nie mdląca.
Z niecierpliwością czekam na następne książki autorki, a tę polecam.

Książka ma piękną okładkę, autorka zupełnie mi nieznana (jest to debiut pani Niny Stanisławskiej) - zaczęłam ją czytać z pewną nieśmiałością, ale szybko wciągnęła mnie, zauroczyła i zawładnęła całkowicie na kilka godzin, które spędziłam z zadowoleniem na lekturze.
Z ogromnym zainteresowaniem czytałam o zmaganiu się z przeszłością trojga głównych bohaterów - Olgi, Leny i...

Powieść pokazuje, że prawdziwy dom, to nie tylko cztery ściany, ale ludzie w nim mieszkający. Jest to poruszająca powieść o trudnych relacjach rodzinnych. Autorka pokazała, że od przeszłości trudno jest się czasami odciąć. Pojawia się cierpienie, ból, żal, tęsknota za tym co już nigdy nie wróci... Ale pojawia się również nadzieja i wiara w miłość. W trakcie czytania często zastanawiałam się czy wszystko można wybaczyć? Jedyne co było dla mnie dziwne, to iż bohaterowie wypowiadają się w sposób trochę sztuczny, mówią niezbyt dojrzałe (a przecież najmłodsza z nich - Lena ma około trzydziestki!). Przez to każda z tych postaci wydawała mi się osobą o kilkanaście lat młodszą niż w rzeczywistości.
Jednak uważam, że debiut autorki jak najbardziej udany.

Powieść pokazuje, że prawdziwy dom, to nie tylko cztery ściany, ale ludzie w nim mieszkający. Jest to poruszająca powieść o trudnych relacjach rodzinnych. Autorka pokazała, że od przeszłości trudno jest się czasami odciąć. Pojawia się cierpienie, ból, żal, tęsknota za tym co już nigdy nie wróci... Ale pojawia się również nadzieja i wiara w miłość. W trakcie czytania często...