We wstępie do książki pojawia się stwierdzenie, że nie traktuje ona ani o medycynie, ani o lekarzach, że faktycznym jej tematem są pacjenci. Nie do końca się zgodzę. Pacjenci, fakt, są bohaterami pierwszoplanowymi. Grają główną rolę, nie ma co do tego wątpliwości. Dzięki tej książce dowiadujemy się jednak całe mnóstwo o medycynie, jej historii i przeszłości! Operacje, zabiegi, przebieg chorób, leczenia... Wszystko to opisane jest bardzo dokładnie - przynajmniej według mnie, człowieka spoza "medycznego światka". Nie brak też słowa o lekarzach - bohaterach, pionierach, odważnie próbujących nowych, czasem zupełnie brawurowych operacji. Dowiadujemy się o ich obawach, wątpliwościach, ale też ambicjach i marzeniach, a także poświęceniach.
W przypadku zaś samych pacjentów, faktycznych bohaterów książki... Wrażenie jest niesamowite. Do tej pory bowiem zapoznając się mniej lub bardziej (raczej mniej) z historią medycyny, poznawało się konkretne zabiegi, może lata ich wprowadzenia do rutyny chirurgicznej, ewentualnie nazwisko lekarza prowadzącego. Ale pacjenci? Kto by myślał o pacjentach, a już na pewno nie o ich sytuacji życiowej, zawodowej, rodzinnej. Jurgen Torwald to zmienia. To, co interesuje jego, to bowiem głównie sytuacja danego chorego, jego historia, przeszłość, to, co poprzedzało chorobę i krytyczną sytuację, która wymogła na nim pobyt w szpitalu. Nie są to jednak zwykli, codzienni pacjenci. Autor sięga do historii osób, które przyłożyły swoją... nerkę, sercę, płuca itp. do postępu światowej medycyny. Współcześnie mało bowiem poświęcamy uwagu temu, że jeszcze 50 lat temu nie do końca na przykład potrafiono sobie poradzić z całym syndoromem odrzucenia przeszczepionego narządu. Malo tego, cała dziedzina przeszczepów jeszcze raczkowała! Każdy chory, który godził się na zastąpienie swojego prawie już nie funkcjonującego narządu nowym, dawał coś nowego dla ogólnej wiedzy o przeszczepach. Każdy był więc po troszę bohaterem. To dzięki nim dzisiejsi chirurdzy i lekarze wiedzą, co wiedzą i potrafią, co potrafią.
Książka Jurgena Torwalda pokazuje, że postęp medycyny dokonał się nie tylko dzięki lekarzom, pionierom, pomysłodawcom, naukowcom, rzemieślnikom. Dokonał się on także dzięki rzeszy pacjentów, służących jako obiekty badawcze, obiekty, na których po raz pierwszy przeprowadzono ten, czy inny zabieg. To, co w tej chwili jest dla nas normą, ktoś musiał kiedyś przepłacić krwią, zdrowiem lub niejednokrotnie, życiem. Nie zawsze bowiem postęp w medycynie oznaczał sukces operacji, terapii czy danego leczenia. Musiano odnieść kilka bądź kilkanaście porażek, by wreszcie odnaleźć właściwą drogę, sposób czy wyjscie. Jurgen Torwald upamiętnia sukcesy, ale nie zapomina o pacjentach, którzy stracili życie w trakcie danego leczenia.
Stworzył więc książkę niezwykłą, która wzrusza, porusza, wzbudza podziw. Wobec lekarzy, ich uporu, ambicji, mądrości, ale także wobec pomijanych częstwo pacjentów, bez których nie byłoby z pewnością ani postępu ani wielkich odkryć medycznych.

We wstępie do książki pojawia się stwierdzenie, że nie traktuje ona ani o medycynie, ani o lekarzach, że faktycznym jej tematem są pacjenci. Nie do końca się zgodzę. Pacjenci, fakt, są bohaterami pierwszoplanowymi. Grają główną rolę, nie ma co do tego wątpliwości. Dzięki tej książce dowiadujemy się jednak całe mnóstwo o medycynie, jej historii i przeszłości! Operacje,...