„Sarna albo Rozmowa Szatana z chłopcem, aniołem i Lucyferem” zniechęci czytelników, którzy trwają w przekonaniu o niepodważalności religijnych dogmatów, mimo że na przełomie wieków święte słowa interpretowano w duchu postępujących zmian w życiu człowieka oraz związanych z nimi problemów, jakie nie istniały w chwili kształtowania określonej sfery wierzeń.

Kwestionowanie wiary bez narażenia na zarzut o herezję wymaga stawiania niewygodnych pytań, czego nie można odmówić prozie Juliana Stryjkowskiego. Prowokacyjny styl tego autora nadaje się do kontestowania judaizmu oraz jego wyznawców, którzy przypisują określone znaczenie każdemu zdaniu z Talmudu, a przecież ostatnie słowo w tej kwestii należy do rabinów. Nierzadko różnią się w swoich osądach, albowiem ludzka natura jest złożona, wobec czego ilu wyznawców, tyle interpretacji. Wspomniana niejasność stanowi idealne podłoże do dyskusji na temat odwiecznej walki dobra ze złem w postaci Szatana, który wodzi na pokuszenie niewinnego chłopca i za wszelką cenę próbuje udowodnić Bogu, że w procesie tworzenia świata popełnił wiele błędów, czego skutki odczuwa obecnie człowiek. Julian Stryjkowski sprowadza na Ziemię siły nieczyste, aby rozwiały wątpliwości, co do niepewnego nadejścia nowego zbawiciela oraz jego faktycznej roli w odkupieniu ludzkości. Nie bez przyczyny śmierć niektórych osób nazywa „małym holocaustem”, skoro o przeznaczeniu zmarłych przesądzają popełnione grzechy, aniżeli okoliczności utraty życia. Poza Szatanem w rolach głównych ponurego spektaklu o tożsamości wiary obsadzono Metatrona, Lucyfera, Aniołka, kilkuletniego Jankiełe i jego dziadka. Każdego z nich cechuje inny stosunek wobec religii, dzięki czemu Julianowi Stryjkowskiemu udało się naświetlić wiele sprzeczności obecnego judaizmu.

Niedosyt pozostawia skąpa objętość tekstu, aczkolwiek niewykluczone, że zamysłem autora było zdezorientowanie czytelnika i zmuszenie go do konfrontacji z własnymi wątpliwościami na temat wiary.

„Sarna albo Rozmowa Szatana z chłopcem, aniołem i Lucyferem” zniechęci czytelników, którzy trwają w przekonaniu o niepodważalności religijnych dogmatów, mimo że na przełomie wieków święte słowa interpretowano w duchu postępujących zmian w życiu człowieka oraz związanych z nimi problemów, jakie nie istniały w chwili kształtowania określonej sfery wierzeń.

Kwestionowanie...