Craig Russell, zwany szkockim Chandlerem (no, nie wiem, wolałam jednak oryginalnego Chandlera),zabiera nas w podróż do ponurego, zamglonego i skąpanego w smogu Glasgow lat 50-tych XX wieku. Panoszą się w nim trzej mafiozi zwani Trzema Królami, którzy podzielili miasto na strefy swoich wpływów. Wokół mafiozów kręci się cała rzesza różnego kalibru rzezimieszków wykonujących zlecenia bossów. To świat brudnych interesów, machlojek, w którym wciąż żywe są wspomnienia minionych wojen światowych i napadu stulecia dokonanego w 1938 roku podczas Międzynarodowej Wystawy Imperium Brytyjskiego. Łupem rabusiów padła góra szmalu (50.000). Zginął też wtedy młody policjant. Joe Strachan, mózg przedsięwzięcia, zapadł się pod ziemię wraz ze zrabowaną gotówką. Po niemal 20. latach na dnie rzeki Clyde znalezione zostają kości mężczyzny i papierośnica będąca własnością Strachana.
Czy to on?
Prywatny detektyw Lennox przyjmuje zlecenie wyjaśnienia zagadki od córek Strachana. Dostaje sowite honorarium, ale ustalając fakty, ściąga na siebie mnóstwo kłopotów.
Sprawa jest zagmatwana, są z nią związani byli wojskowi i komandosi, rodzina książęca, policjanci, znany aktor oraz rzesza prawników, szantażystów i rzezimieszków. Lennox jest uparty i niełatwo go zniechęcić.

Historia poszukiwania Strachana to nie moje klimaty, chociaż nie twierdzę, że ta powieść była nudna. Często jednak od niej uciekałam w inne opowieści.
Główny bohater i jednocześnie pierwszoosobowy narrator- Lennox - pozuje na twardziela i notorycznego podrywacza. Kobiety lgną do niego, on je "łowi". Potem jest ostry, trochę brutalny seks, co podobno kręci przygodne kochanki (ten bzdurny stereotyp powinien już dawno wyparować ze współczesnej literatury). Jednak, w sumie, Lennoxa można polubić za duże poczucie humoru przyprawione szczyptą autoironii i sporą dozą samokrytycyzmu.
Ciekawe są też jego cięte komentarze na temat monarchii brytyjskiej, Irlandczykow, Szkotów oraz przemyślenia na temat wojen, które często wplata w opowiadaną historię, gdy za pomocą retrospekcji zapoznaje nas ze swoją przeszłością:
***
"Jak na ironię realia wojny powodują, że nagle traci się zapał do historii. Patrząc, jak ludzie konają w błocie, krzyczą, płaczą, albo wzywają matki, traci się apetyt na wkuwanie dat bitew oraz zgłębianie chwały dawnych konfliktów. Jeśli wojna nauczyła mnie czegoś na temat historii, to tego, że nie ma w niej przyszłości."
***
"Podczas I wojny światowej Brytyjczycy rozstrzeliwali swoich niemal równie chętnie, jak zabijali wrogów. Większość przywiązanych do pala i rozstrzelanych żołnierzy miała skądinąd nienaganny przebieg służby, ale ich nerwy były w strzępach, czego nie rozumiało bezduszne dowództwo, które nie potrafiło zdiagnozować nerwicy frontowej. Wśród nich znalazło się wiele przerażonych dzieciaków, zawyżających swój wiek, by móc służyć królowi i ojczyźnie. Do najpiękniejszych kart historii imperium brytyjskiego należało rozstrzelanie "tchórza", który ledwo skończył 16 lat".

Craig Russell, zwany szkockim Chandlerem (no, nie wiem, wolałam jednak oryginalnego Chandlera),zabiera nas w podróż do ponurego, zamglonego i skąpanego w smogu Glasgow lat 50-tych XX wieku. Panoszą się w nim trzej mafiozi zwani Trzema Królami, którzy podzielili miasto na strefy swoich wpływów. Wokół mafiozów kręci się cała rzesza różnego kalibru rzezimieszków wykonujących...

Bardzo dobre połączenie mrocznego klimatu, czarnego humoru, dynamicznej akcji w mglistym ubiegłowiecznym Glasgow.
"W piekle pewnie marudzą, że jest tam mglisto jak w Glasgow."
Lennox znów nie chce, jednak czasem musi zostawiać za sobą dość gęsto ścielące się trupy, ale prawda zawsze jest jedna - albo oni albo on. Nie byłoby trzeciej części cyklu, gdyby przestał hołdować tej zasadzie.
Akcja toczy się bardzo szybko, wielowarstwowa fabuła nie pozwala się nudzić, a styl Autora sprawia, że pomimo, iż mamy do czynienia z kryminałem, zabawa jest przednia.
Polecam zapoznać się z tym cyklem.

Bardzo dobre połączenie mrocznego klimatu, czarnego humoru, dynamicznej akcji w mglistym ubiegłowiecznym Glasgow.
"W piekle pewnie marudzą, że jest tam mglisto jak w Glasgow."
Lennox znów nie chce, jednak czasem musi zostawiać za sobą dość gęsto ścielące się trupy, ale prawda zawsze jest jedna - albo oni albo on. Nie byłoby trzeciej części cyklu, gdyby przestał hołdować...

Trzeci tom przygód prywatnego detektywa Lenoxa. W kontekście poziomu, klasy, gatunku, itp. jest to niemal idealna kopia części pierwszej czy drugiej. Jeśli kto miał jakieś odczucia po lekturze "Lennoxa", to będzie miał identyczne i w tym przypadku. Naturalnie fabuła jest zupełnie odmienna, ale cała reszta, kropka w kropkę.

Dość generyczny kryminał w tonie noir - przemyślana intryga, kobiety, gangsterzy, spora dawka brutalności i brudne, pełen smogu, dołujące Glasgow lat pięćdziesiątych. Rzecz napisana sprawnie, bez kiksów i niezgrabnych uproszczeń, ironia i humor w klasie. Główny bohater nie jest typowo harcerzykowaty i wykorzystywanie wszelakich okazji przychodzi mu bez trudu. Nie jest skończonym sukinsynem, jednak działania po stronie przestępców raczej mu nie przeszkadzają, niemniej stara się być niezależnym i nie upaść całkiem nisko. Zwykle po prostu bez wielkich sentymentów gra kartami jakie dał los. Różnie na tym wychodzi, ale póki co pozostaje żywy.

Tytuł nie jest niczym wyjątkowym, ale w swojej klasie bardzo dobry. W interpretacji Macieja Kowalika słuchało się tego wybornie.

7/10

Trzeci tom przygód prywatnego detektywa Lenoxa. W kontekście poziomu, klasy, gatunku, itp. jest to niemal idealna kopia części pierwszej czy drugiej. Jeśli kto miał jakieś odczucia po lekturze "Lennoxa", to będzie miał identyczne i w tym przypadku. Naturalnie fabuła jest zupełnie odmienna, ale cała reszta, kropka w kropkę.

Dość generyczny kryminał w tonie noir -...

Lekturą "Długiego kamiennego snu" Craiga Russella jestem usatysfakcjonowany potrójnie. Po pierwsze, to sprawnie napisany kryminał, z wystarczająco skomplikowaną intrygą, wyrazistym bohaterem detektywem Lennoxem. Po drugie, czyta się lekko, przyjemnie, wychwytując plastyczne opisy Glasgow lat pięćdziesiątych ibieglego wieku. Po trzecie wreszcie, powieść C.Russella, chociaż zupełnie dobra i, podobno, niezwykle popularna, i tak jest gorsza niż seria o komisarzu Mocku naszego Marka Krajewskiego.

Porównanie z Krajewski jest o tyle uzasadnione, że Craiga Russela i jego kolejne cykle - hamburski, szkocki ... - reklamuje się jako "mroczne powieści", "pokazujace ciemne strony", itd. Otóż tak się ma "mroczność" Russela do "mroczności" Krajewskiego jak półmrok do głębokiej nocy. Nie chcę tutaj uprawiać żadnej komparystyki, ale wywołują ją sami PRowcy i autor.

Ciemność i mroczność Russela polega na tym, że słowa tutu "chu...", "ku...", "pierd....", są używane równie często jak przecinki, a złe charaktery mają blizny na twarzy i noże w rękach. I wszyscy poluja na naszego detektywa Lennoxa. Zaś sam Lennox w porównaniu z Mockiem jest podfruwajka z motyem we włosach.

Odnotowuję powyższe, aby nie wpadać w bałwochwalczy zachwyt nad angolęzycznymi opowieściami, bo produkowane seryjnie nie umywają się do rodzimych.

Co nie oznacza, że nie przyznaję powieści Russella tego,c o jej należne: sprawnie napisana, łatwa do czytania, z rozwiązaniem intrygi ukrywającym się w historii i sugestywnie sportretowanym Glasgow.


Konstatuję to z satysfakcją nie dlatego, że

Lekturą "Długiego kamiennego snu" Craiga Russella jestem usatysfakcjonowany potrójnie. Po pierwsze, to sprawnie napisany kryminał, z wystarczająco skomplikowaną intrygą, wyrazistym bohaterem detektywem Lennoxem. Po drugie, czyta się lekko, przyjemnie, wychwytując plastyczne opisy Glasgow lat pięćdziesiątych ibieglego wieku. Po trzecie wreszcie, powieść C.Russella, chociaż...

Sugestywna atmosfera powojennego, szkockiego miasta. Inteligentny, brutalny detektyw, gangsterzy, piękne i łatwe kobiety, ciekawy wątek kryminalny. Warto przeczytać.

Sugestywna atmosfera powojennego, szkockiego miasta. Inteligentny, brutalny detektyw, gangsterzy, piękne i łatwe kobiety, ciekawy wątek kryminalny. Warto przeczytać.

Czy ma ktoś informacje dotyczące tłumaczenia pozostałych część ? Nie ukrywam, że chętnie przeczytałbym kolejne części.
Dead Men and Broken Hearts (2012)
The Quiet Death of Thomas Quaid (2016)

Czy ma ktoś informacje dotyczące tłumaczenia pozostałych część ? Nie ukrywam, że chętnie przeczytałbym kolejne części.
Dead Men and Broken Hearts (2012)
The Quiet Death of Thomas Quaid (2016)

Książka nie jest zła, nie jest wspaniała. Jest lekka, szybka, w sam raz na podróż pociągiem. Zapewnia całkiem żwawą akcję, z pewnością ciekawą. Warto.

Książka nie jest zła, nie jest wspaniała. Jest lekka, szybka, w sam raz na podróż pociągiem. Zapewnia całkiem żwawą akcję, z pewnością ciekawą. Warto.

Lubię to :) Ten klimat tamtych lat...yyyy smaczniusio ! Nie znałam wcześniej pisarza więc cieszę się, że na Niego trafiłam akurat tą historią. Muszę znaleźć kolejne i też spędzić miło czas podczas ich czytania :)

Lubię to :) Ten klimat tamtych lat...yyyy smaczniusio ! Nie znałam wcześniej pisarza więc cieszę się, że na Niego trafiłam akurat tą historią. Muszę znaleźć kolejne i też spędzić miło czas podczas ich czytania :)

Trochę mnie drażni jak kilka wątków dzieje się naraz ogólnie warta przeczytania.

Trochę mnie drażni jak kilka wątków dzieje się naraz ogólnie warta przeczytania.

Pierwsza przeczytana przeze mnie książka tego autora zachęca do sięgnięcia po inne. Fajna akcja, fajny przebieg.

Pierwsza przeczytana przeze mnie książka tego autora zachęca do sięgnięcia po inne. Fajna akcja, fajny przebieg.