Audiobook. Uwielbiam książki filozoficzne, w których autor roztrząsa jakiś temat i analizuje go. W tej książce Chesterton rozprawia się z przeciwnikami wiary katolickiej z XVIII i XIX wiecznej Anglii. W książce znajdziemy wiele wątków historycznych z wszelakich okresów, trochę publicystyki oraz sporo humoru. Być może ktoś mógłby jej zarzucić fanatyzm katolicki - jednak ja takich cech w niej nie znajduję. Widać oczywiście, że autor jest katolikiem, katolicyzmu broni i katolicyzm promuje - nie jest to jednak narzucające się, a wręcz bardzo sensowne. Argumenty i kontrargumenty na różne zarzuty wobec wiary katolickiej są trafne. Czasem autor w banalny sposób, przy pomocy pewnej dozy humoru obala tezy różnych uczonych. Jej język jest zrozumiały (nie całkiem filozoficzny, co akurat dla mnie jest plusem),nie znajdziemy w niej monotonii. Książka jawi mi się bardziej jako zbiór esejów, bo tematy w niej poruszane są wielorakie, co tylko nadaje jej smaku i charakteru.
Reasumując - ja bardzo lubię takie książki. Myślę, że osoba, która lubuje się w rozmyślaniach filozoficznych znajdzie w niej coś dla siebie. Myślę również, że może ona być całkiem dobrym wyborem dla osób krytykujących katolicyzm, papizm czy ogólnie chrześcijaństwo - bowiem znajdzie w niej argumenty, które na obronę tych wartości wskazują. Nie zapominajmy, że jest to książka katolicka - zatem zagorzałych antykatolików może ona odrzucać (rozumiem to). Warto potraktować ją jako zbiór rozmyślań na tematy katolickie (ale nie stricte biblijne),dlatego, że mądre jej przeczytanie czy wysłuchanie nie jednemu katolikowi powinno poszerzyć horyzonty.

Audiobook. Uwielbiam książki filozoficzne, w których autor roztrząsa jakiś temat i analizuje go. W tej książce Chesterton rozprawia się z przeciwnikami wiary katolickiej z XVIII i XIX wiecznej Anglii. W książce znajdziemy wiele wątków historycznych z wszelakich okresów, trochę publicystyki oraz sporo humoru. Być może ktoś mógłby jej zarzucić fanatyzm katolicki - jednak ja...

Niesamowita książka. Rozpaczliwie brak jest obecnie takich postaci.

Niesamowita książka. Rozpaczliwie brak jest obecnie takich postaci.

Kolejna książka Chestertona, którą przeczytałem i kolejny raz się nie zawiodłem. Mimo iż autor często odnosi się tu do swoich ówczesnych polemistów i porusza tematy ze swojej epoki, to jednak książka jest zaskakująco aktualna również w dzisiejszych czasach. Mechanizm ataków na katolicyzm i wtedy i teraz jest taki sam.
Chesterton z właściwym sobie humorem odpiera absurdalne zarzuty wobec Kościoła. Wykazuje sprzeczność jednych zarzutów z drugimi, a dzięki celnym porównaniom udaje mu się ukazać mierny poziom intelektualny swoich adwersarzy.
Jednym z moich ulubionych fragmentów książki jest ten, w którym autor udowadnia bezsensowność twierdzenia, że skoro mamy już XX wiek (można wstawić tu równie dobrze XXI),to nie wypada już wierzyć w niektóre rzeczy (np. być katolikiem). Angielski "obrońca wiary" zauważa, że takie mówienie kryje w sobie dwa błędne przekonania. Po pierwsze takie, że ludzkość nieustannie się polepsza, a po drugie, że polepszenie to polega na odrzuceniu wiary w cokolwiek nadprzyrodzonego. Jak dla mnie majstersztyk apologetyki.

Kolejna książka Chestertona, którą przeczytałem i kolejny raz się nie zawiodłem. Mimo iż autor często odnosi się tu do swoich ówczesnych polemistów i porusza tematy ze swojej epoki, to jednak książka jest zaskakująco aktualna również w dzisiejszych czasach. Mechanizm ataków na katolicyzm i wtedy i teraz jest taki sam.
Chesterton z właściwym sobie humorem odpiera absurdalne...

Rafał Ziemkiewicz nazywa takie teksty „bieżączką” i czasem utyskuje na to, że odciągają pisarza od pisania rzeczy ważnych i poważnych – następnych opowiadań oraz powieści. Rzeczywiście, kolejny zbiór publicystyki Chestertona wydany przez Frondę w serii „Fides et Ratio” to echa dawnych wojen toczonych przez autora „Latającej gospody” w prasie. Często są to teksty pisane na gorąco, polemiki wywołane lekturą szczególnie głupiego lub szkodliwego artykułu albo książki, innym razem komentujące wystąpienia publiczne ówczesnych celebrytów idei.
Samo sformułowanie „celebryci idei” jest nowością. Określa się tak wszystkich tych, którzy uważają, że z racji swej chwilowej sławy: aktorskiej, dziennikarskiej, telewizyjnej, tabloidowej, zdobywają jakieś szczególne kwalifikacje do wygłaszania komentarzy na tematy przerastające ich wielokrotnie (dziwnie często dotyczy to religii, papiestwa, filozofii, historii, właśnie różnych idei etc.). Krótko mówiąc, wiele z owych zapisanych w zbiorze „Dla sprawy” bojów toczył Chesterton z Hołdysami, Lisami, Jastrunami i Niesiołowskimi swoich czasów. Nie tylko jednak – z równą gracją wykazywał idiotyzm, płytkość i wewnętrzną sprzeczność argumentów polemistów szczycących się tytułami profesorskimi lub stanowiskami kościelnymi. Cóż, sam fakt bycia profesorem lub biskupem nie oznacza jeszcze automatycznie, że jest się osobą mądrą i godną uwagi (o czym zbyt często dziś zapominamy). No i jak się okazuje, każda epoka oprócz swoich Lisów miała także własnych Pieronków czy Hartmanów.
Lata przeminęły, pył bitewny opadł i okazało się, że większości przeciwników ideowych bojów Chestertona trzeba z trudem wyszukiwać na marginesach haseł starych encyklopedii. Nie mam wątpliwości, że tak będzie i ze współczesnymi celebrytami idei. Argumentacja Chestertona brzmi zaś nadal świeżo i atrakcyjnie.
Swoim polemistom odpowiada w mistrzowskim stylu – niezwykle inteligentnie, z pasją, gigantyczną erudycją i humorem. Ciężko komentować jego teksty, bo prędzej czy później (raczej prędzej) człowiek odkrywa, że jak by się nie wysilał, i tak nie napisze niczego jaśniej oraz prościej. Wtedy pojawia się ochota na jakiś cytacik, ale i to nie jest rozwiązanie, bo podczas poszukiwań fragmentu do przytoczenia zwykle nabiera się ochoty na zacytowanie całości.
Nie będę więc przepisywał Chestertona, tylko odeślę wszystkich wprost do źródła, do jego znakomitych tekstów, spośród których szczególnie wyróżnić wypada: „Czy humanizm jest religią?”, „Czemu jestem katolikiem?”, „Uparta ortodoksja”, „O powieści z tezą…”. Łapię się na tym, że chciałbym przepisać cały spis treści. Katolicyzm od wieków nie miał lepszego szermierza.

Rafał Ziemkiewicz nazywa takie teksty „bieżączką” i czasem utyskuje na to, że odciągają pisarza od pisania rzeczy ważnych i poważnych – następnych opowiadań oraz powieści. Rzeczywiście, kolejny zbiór publicystyki Chestertona wydany przez Frondę w serii „Fides et Ratio” to echa dawnych wojen toczonych przez autora „Latającej gospody” w prasie. Często są to teksty pisane na...

Początek był wręcz wstrząsający: książka napisana ponad 90 lat temu, a gdyby pominąć nazwiska adwersarzy, sprawia wrażenie komentarza do naszej codzienności: okazuje się, że nawet forma i argumenty w atakach na Kościół Katolicki są niezmienne...
Sięgnąłem po tę książkę z myślą, że taki inteligentny konwertyta da mi parę argumentów do użycia w dyskusjach z różnymi "oświeconymi" i nie zawiodłem się.
Trzeba jednak przyznać, że chwilami - zwłaszcza pod koniec - dyskusje stają się zbyt szczegółowe, osobiste nawet, dotyczą jakichś konkretnych wypowiedzi...
Ale to naprawdę dobra książka. Ważna, pomocna i świetnie napisana.

Początek był wręcz wstrząsający: książka napisana ponad 90 lat temu, a gdyby pominąć nazwiska adwersarzy, sprawia wrażenie komentarza do naszej codzienności: okazuje się, że nawet forma i argumenty w atakach na Kościół Katolicki są niezmienne...
Sięgnąłem po tę książkę z myślą, że taki inteligentny konwertyta da mi parę argumentów do użycia w dyskusjach z różnymi...