Ta część wciagnela mnie jeszcze bardziej niż poprzednia. Dużo się dzieje, ale uważam że to zdecydowany plus, jedna akcja przechodzi gładko w drugą. Moja kuzynka cały czas się ze mnie śmiała, bo ciągle mówiłam do siebie rzeczy typu: Co? Nie wierzę. Jak? Dlaczego? O Boże... Rzeczywiście, z każdą następna strona całą historia wciągala mnie coraz bardziej i bardziej. Pojawiły się, dla mnie genialne, postacie takie jak Inkwizytorka, która swoją bezwzglednoscia zrobiła na mnie wrażenie, uwielbiam postaci z charakterkiem a nie mdle i nudne jak flaki z olejem. Przez całą książkę wspolczulam Jacowi, biedak najpierw odsiedzial swoje w Miescie Kości a potem jeszcze w tej durnej klatce. Jest karany za czyny swojego ojca a znosi to jak zawsze z niezachwiana duma i pewnością siebie chociaż ma chwilę załamania, które w moim odczuciu sprawiają że chłopak staje się bardziej ludzki, można zacząć się z nim identyfikować. W końcu odczuwa lęk i jest rozdarty, ale przy tym ciągle pozostaje sobą. Kolejnym plusem opowieści jest to, że autorka coraz wyraźniej przedstawia inne nieludzkie stworzenia, nie są one już podawane w chaosie i nie występują sporadycznie, ale pozostają w miarę dokładnie opisane, co przypadło mi do gustu, ponieważ coś się dzieje, wszystko rozgrywa się nie tylko na płaszczyźnie Nefilim - Wampiry- Wilkolaki- Demony, których nazw nie umiem zapamiętać. Jedyna rzecz, która mnie irytowala podczas czytania to relacja Clary- Simon - Jace. Denerwuje mnie postać przyjaciela głównej bohaterki, który mam wrażenie wręcz nachalnie robi z niej swoją dziewczyną a co gorsza, ona mu na to pozwala. Dopiero na końcu ogarnął się i ma za to u mnie duży plus. Oczywiście, moja niechęć może być spowodowana również tym, że mimo więzi rodzinnych kibicuje z całego serca Clary i Jacowi i po cichu liczę na to że jednak Valentine ich oszukał z tym pokrewieństwem. W skrócie mówiąc: fenomenalna część, po której czuje się niedosyt, ma się ochotę na więcej i więcej, niektóre kartki wręcz płoną od emocji i nieoczekiwanych zdarzeń. Dla wszystkich fanów literatury fantastycznej pozycja obowiązkowa! :)

Ta część wciagnela mnie jeszcze bardziej niż poprzednia. Dużo się dzieje, ale uważam że to zdecydowany plus, jedna akcja przechodzi gładko w drugą. Moja kuzynka cały czas się ze mnie śmiała, bo ciągle mówiłam do siebie rzeczy typu: Co? Nie wierzę. Jak? Dlaczego? O Boże... Rzeczywiście, z każdą następna strona całą historia wciągala mnie coraz bardziej i bardziej. Pojawiły...