Część minimalnie gorsza od wspaniałego ,,Znaku Ateny'', ale i tak cudowna! Podobało mi się to, że herosi nie byli przez cały czas razem, bo to wniosło wiele do historii! Po pierwsze, ciekawe wyobrażenie Tartaru. Myślę, że większość osób, w tym i ja, wyobrażało sobie to miejsce jako ciemną, bezdenną otchłań, podczas gdy Riordan ukazuje je jako ciało okrutnego boga otchłani. Wszystkie rozdziały o Percym i Annabeth były świetne i czytało się je z zapartym tchem!
Świetnym pomysłem było również sprowadzenie Leo na wyspę Kalipso - zawsze było mi żal, że reszta załogi połączyła się w pary, a Leo jest takim odrzutkiem, a za to teraz możemy liczyć na to, że syn Hefajstosa dotrzyma słowa i między tymi dwojga coś się wydarzy! <3
Po trzecie, jestem mile zaskoczona tajemnicą Nico - zaskoczona, bo nie spodziewałam się, że autor wprowadzi do książek wątek tego typu, mile - ponieważ uważam, że to do Nica pasuje, który zresztą jest moją ulubioną i najbardziej fascynującą postacią. Jednak, z drugiej strony, jest mi go żal, ponieważ myślę, że jest to wisienką na torcie pośród jego ''dziwactw'', przez które inni herosi się od niego odsuwają. Nie dziwię się, że jest mu trudno się odnaleźć.
Cóż, może faktycznie książka ma swoje minusy - na przykład zaczynające nieco irytować miłostki bohaterów i ich rozważania typu ''no cóż, niby jesteśmy razem, ale och, może on jednak woli Reynę?'' albo pewna schematyczność dotycząca walk z potworami, ale mimo wszystko przymykam na to oko, ponieważ zanika to pośród tych wszystkich zabawnych scen i wciągających momentów, które nakazują nam czytać i czytać i czytać.. dlatego wystawiam 9/10 i już za niedługo zabieram się za ''Krew Olimpu'' czekającą na mojej półce. Jedynym co mnie smuci, jest to, że to będzie już ostatnia część tej serii...

Część minimalnie gorsza od wspaniałego ,,Znaku Ateny'', ale i tak cudowna! Podobało mi się to, że herosi nie byli przez cały czas razem, bo to wniosło wiele do historii! Po pierwsze, ciekawe wyobrażenie Tartaru. Myślę, że większość osób, w tym i ja, wyobrażało sobie to miejsce jako ciemną, bezdenną otchłań, podczas gdy Riordan ukazuje je jako ciało okrutnego boga otchłani....