Zróbmy mały test. Jedna z osób, która go wykonuje powie, całkowicie spontanicznie: "Ania z Zielonego Wzgórza!". Prawdopodobieństwo, że druga zacznie od razu opowiadać jak to zapoznawała się z przygodami rudowłosej dziewczynki i skwituje całą swoją wypowiedź słowami: Kicz! lub Kocham! Najlepsza na chandrę! Pożyczyć Ci następne części? jest naprawdę wielkie.
Świadczy to o niesłabnącej od 100 lat popularności przygód dziewczynki z domu dziecka, która odnalazła u obcych ludzi miłość i szczęście.
Wciąż nowe pokolenia odnajdują coś dla siebie w tej książce, o której sama autorka pisała do przyjaciela:
"Proszę nie myśleć, że oto powstała wielka powieść literatury kanadyjskiej. To jedynie książeczka dla młodzieży, a właściwie dla dziewcząt. (...) Nie przypuszczam, aby odniosła wielki sukces i nawet nie marzę o innej grupie czytelników? *
Musiało jednak być inaczej niż głosiła Maud, ponieważ ta książeczka podbiła serca nie tylko młodszych czytelników, którzy dopiero wstępowali w świat książek i literatury, nie tylko dziewczątek i panienek z dobrych domów. Czytali ją wszyscy: dziewczynki, chłopcy, mężczyźni, kobiety, służące i damy, lokaje i panowie. Prawdziwy "bum" na Anię Shirley, dorównywał potteromani naszych czasów. Echa tej wielkiej popularności brzmią nadal.
Można to łatwo sprawdzić, pytając kogokolwiek czy zna Anię Shirley. Jestem pewna, że każdy choćby o niej słyszał.
Co takiego ma w sobie ta książka, że ma prawo mienić się, jedną z najpopularniejszych powieści na świecie i jaki ukrywa urok, że od 100 lat nieprzerwanie tkwi na liście książek "do poznania"?
Ken - kuzyn pisarki przyznał: To powieść o dzieciństwie samej Maudie.**
To między innymi na tym polega fenomen niestarzejących się książek Montgomery. W Ani... zaklęta jest cząstka jej duszy i wplecionych jest mnóstwo wątków autobiograficznych, które sprawiają, że fragmenty przypominają momentami przypadki z życia autorki.
Montgomery pisała swoim stylem - z fantazją i z serca. Malowała piórem najpiękniejsze obrazy: sielankowego Avonlea, czystego i momentami surowego, ale jakże przyjaznego Zielonego Wzgórza, czy pięknej przyrody Wyspy Księcia Edwarda.
Wiele osób, które poznaje tę książkę jako lekturę, bez przymusu sięga po następne tomy serii i również tam znajduje to trudne do nazwania "coś", które oczarowuje i sprawia, że seria o Ani Shirley jest taka popularna i znana.
Jeśli ktoś jeszcze nie poddał się urokowi tworzonego przez Montgomery pejzażu obrazującego życie ze wszystkimi jego blaskami i cieniami, niech natychmiast wyciągnie rękę w stronę jakiejś zakurzonej półki, poszuka trochę i wyjmie Anię z Zielonego Wzgórza w starej, pogiętej okładce. Wkrótce może stać się ona dla takiej osoby drzwiami do świata rudowłosej, gadatliwej pannicy.
Nie zwracajmy uwagi na zbyt egzaltowany styl, zbyt dużo szczypt patosu. Nie tędy droga. Pomyślmy raczej o tym, że każdy zasługuje na odrobinę magii Zielonego Wzgórza!

Cytaty wykorzystane w opinii:
* - Maud z Wyspy Księcia Edwarda - Mollie Gillen
Wydawnictwo Literackie, strona 152
** Tamże str. 160

Zróbmy mały test. Jedna z osób, która go wykonuje powie, całkowicie spontanicznie: "Ania z Zielonego Wzgórza!". Prawdopodobieństwo, że druga zacznie od razu opowiadać jak to zapoznawała się z przygodami rudowłosej dziewczynki i skwituje całą swoją wypowiedź słowami: Kicz! lub Kocham! Najlepsza na chandrę! Pożyczyć Ci następne części? jest naprawdę wielkie.
Świadczy to o...