Tak jak przypuszczałam, lektura drugiego tomu okazała się równie pasjonująca jak czytanie pierwszej części.

Mamy tu dalsze losy postaci poznanych wcześniej, ale pojawiają się też nowi bohaterowie, a ponieważ upływa sporo czasu, jedni dorośleją, inni się starzeją...
Akcja niezmiennie trzyma czytelnika w napięciu, sprawiając, że losy Jana i Kozety, ich bliskich oraz wrogów śledzi się z zapartym tchem.

Tak jak w pierwszym tomie, autor sporo miejsca poświęca społecznym i historiozoficznym refleksjom, dużo pisze o wolności jako wartości przypisanej każdemu człowiekowi prawem Boga i natury (w tym kontekście odnajdujemy tu także fragmenty poświęcone pozostającej pod rozbiorami Polsce).

Całość napisana jest pięknym, bogatym językiem, obfitującym w liczne odniesienia do kultury i historii europejskiej. Te porównania, metafory oraz przemyślenia mają ponadczasowy charakter; wiele poglądów pisarza wciąż jest aktualnych (np. spojrzenie na wojnę i rewolucję oraz ich skutki, refleksje na temat biedy, niesprawiedliwości, miłości, przyjaźni, zazdrości, wyrachowania...).

Bardzo się cieszę, że wróciłam do tej powieści po wielu latach. Jestem pewna, że echa tej odświeżonej lektury pozostaną we mnie na długo. I obawiam się, że mogą zaważyć na mojej ocenie najnowszej adaptacji, której jeszcze nie widziałam. Podchodzę do niej sceptycznie, zwłaszcza, że nie przepadam za musicalami... :)

Tak jak przypuszczałam, lektura drugiego tomu okazała się równie pasjonująca jak czytanie pierwszej części.

Mamy tu dalsze losy postaci poznanych wcześniej, ale pojawiają się też nowi bohaterowie, a ponieważ upływa sporo czasu, jedni dorośleją, inni się starzeją...
Akcja niezmiennie trzyma czytelnika w napięciu, sprawiając, że losy Jana i Kozety, ich bliskich oraz wrogów...