"Brakowało jej poczucia bezpieczeństwa, jakie dawał dom. Ściany. Dach. Poduszka, na której można było położyć głowę. Teraz zdawała sobie sprawę, że ludzie, których kochała, nadawali całemu jej życiu kształt, sens i poczucie bezpieczeństwa."

Cóż za progres! Po pierwszym tomie nie spodziewałam się takiego rozwoju akcji.

Po miesiącach rozłąki Aria i Perry ponownie sie spotykają, mając w planach wspólne poszukiwanie Wielkiego Błękitu, jednak wszystko komplikuje to, że Perry jest teraz wodzem i ma zobowiązania wobec swojego plemienia. Przybycie Arii do plemienia, również spotyka się z ogromnś niechęcią, czasem nawet wrogością ludu Fal, kiedy więc lojalność ludzi wobec Perrego zostaje zachwiana, Aria postanawia potajemnie odejść i razem a Roarem odnaleźć siostrę Perrego i dowiedzieć się o położeniu Wielkiego Błękitu. Ponownie drogi głównych bohaterów rozchodzą się, gdzie walcząc ze swoimi indywidualnymi przeszkodami na drodze, ale także z emocjonalną wyrwą którą odczywają nie będąc blisko siebie, dążą do jednego celu - odnalezieniu bezpiecznej przystani.

Veronica Rossi zorobiła tutaj coś fantastycznego - jej wizja świata w tej częsci nabrała wyrazistości, postacie nie zlewają się w jedną całość, emocje, uczucia, pragnienia które definują każdego z nich sprawiają, że stają się dla czytelnika duzo bardziej realne. Tutaj także przywyczajona do trzeciosobowej narracji wręcz połykałam stronę za stroną. Na prawdę świetna książka i ogromnie się ciesze, ze nie poddałam się po pierwszym średnim tomie.

"Brakowało jej poczucia bezpieczeństwa, jakie dawał dom. Ściany. Dach. Poduszka, na której można było położyć głowę. Teraz zdawała sobie sprawę, że ludzie, których kochała, nadawali całemu jej życiu kształt, sens i poczucie bezpieczeństwa."

Cóż za progres! Po pierwszym tomie nie spodziewałam się takiego rozwoju akcji.

Po miesiącach rozłąki Aria i Perry ponownie sie...