Znów mam wrażenie, że autor rozmydla przesłanie de Foucaulda. Dla mnie bije w oczy to, że de F. pojechał na Saharę - do Tuaregów, Berberów (ludu świętego Augustyna) by przynieść im Chrystusa bliskiego, łagodnego a nie Tego utożsamianego z kolonializmem. Pojechał by prowadzić tuareskich muzułmanów do Boga. Nie przyjmować ich nauk lecz udzielać im ich. Pracował nad przełożeniem Ewangelii na język i pismo Tuaregów. Celem jest pre-ewangelizacja i przygotowanie pod Zasiew (a właściwie re-chrystianizację). Zwłaszcza, że Tuaregowie to monogamiści, a ich kobiety cieszą się wolnością podobną do tej, którą mają Europejki. Przyjęcie Ewangelii przyspieszy świętość misjonarzy (oj, aż mnie korci porównać to do konkwisty !). Ze względu na zatwardziałość Tuaregów, de F. uważał bezpośrednią ewangelizację za niemożliwą. Dlatego chciał nawracać przykładem. Faktycznie niewielu ochrzcił. Ale chciał przygotować grunt pod Chrzest Sahary ! Jego celem było zanieść Ewangelię jak najdalej w głąb Sahary. Beni Abbes, Tamanrasset. Jako "otwarty pustelnik". Żyjąc w odosobnieniu, dostępny dla wszystkich. Chrześcijański Obi-Wan Kenobi ? :) Odczuwał potrzebę całkowitego oddania się dziełu zbawienia niewiernych, w umiłowaniu ciszy i ciężkiej pracy. Bo jeżeli de Foucauld ma być prekursorem ekumenizmu, to jego praca nie ma żadnego sensu.

Znów mam wrażenie, że autor rozmydla przesłanie de Foucaulda. Dla mnie bije w oczy to, że de F. pojechał na Saharę - do Tuaregów, Berberów (ludu świętego Augustyna) by przynieść im Chrystusa bliskiego, łagodnego a nie Tego utożsamianego z kolonializmem. Pojechał by prowadzić tuareskich muzułmanów do Boga. Nie przyjmować ich nauk lecz udzielać im ich. Pracował nad...