Alessandro Pronzato

Książka może się podobać, jeżeli przymknie się oko na niektóre potknięcia i nastawienie autora - takie bardzo po II Soborze Watykańskim. Dla niektórych może to być ciężko strawne lub wręcz budzić konsternację. Jednak razi to tylko w pierwszej części książki. Sam bohater jest fascynującą postacią. Niezły numer był z tego de Foucauld. Karciarz i rozpustnik, a także bibliofil i rozrzutnik. Relegowany z wojska. Zakochany w Saharze. Piasek, Tuaregowie i chrześcijański pustelnik. "Mój Boże, jeśli istniejesz, pozwól mi się poznać !". I Bóg pozwolił mu się poznać. Kontakt ze światem islamu i judaizmu pchnął go ku chrześcijaństwu. Szczególną rolę odegrał w tym ojciec Henri Huvelin. Tak jak Augustyn nawrócił się dzięki Ambrożemu, tak de Foucauld - dzięki ojcu Huvelinowi ? Zostaje trapistą. W poszukiwaniu Boga trafia do Nazaretu w 1897 roku. Wpada na ideę szerzenia chrześcijaństwa w krajach niewiernych poprzez naśladowanie nazaretańskiego życia Jezusa. Żyć jak Robotnik z Nazaretu. Naśladować Jezusa w świecie ubogich muzułmanów. Głosić Ewangelię swoim życiem. W ciszy nieść Jezusa tym, którzy Go nie znają. Nazaret może być wszędzie ! Jest ojcem duchowym Małych Braci Jezusa, jak też Małych Sióstr Jezusa. W Polsce braci jest niewielu i "koncentrują się" w rejonie Warszawy ? Sióstr jest chyba więcej - w całej Polsce. Nie wpadłbym na to, by porównać Wieżę Eiffla do … Wieży Babel.