Nie będę ukrywać, że jako fanka prozy Carda poczułam się bardzo zawiedziona tym, co autor przygotował dla swoich czytelników. Przyjemna – owszem, przygodowa – jak najbardziej. Jednak co pana Carda podkusiło do tego, by poświęcić prawie całą swoją powieść na pseudo-psychologiczne roztrząsanie problemów dorastających młodzieńców? Za dużo w Ruinach wynurzeń na temat miłostek, władzy, zaufania, które niestety prezentują się bardzo płasko. Jednak nie to jest największym problemem nowej książki Carda. W żadnej poprzedniej powieści tego autora nie uderzyło mnie to, co w tym przypadku prawie co stronę wypadało ze stronic i z plaskiem uderzało mnie w twarz. Mowa niestety o dialogach, które najlepiej określa przymiotnik "infantylne". Choć czasem pojawi się w nich odrobina humoru, przez większą część powieści drażnią one niby-filozoficznymi problemami i całkowitym brakiem dojrzałości. Stwierdzam to z ogromną przykrością, bo prozę Carda zawsze uznawałam za inteligentną i przede wszystkim sprawną na każdej płaszczyźnie.

Całość recenzji przeczytać można na stronie:
http://www.obliczakultury.pl/literatura/beletrystyka/fantasy-horror-i-sci-fi/3787-qruinyq-orson-scott-card-recenzja

Nie będę ukrywać, że jako fanka prozy Carda poczułam się bardzo zawiedziona tym, co autor przygotował dla swoich czytelników. Przyjemna – owszem, przygodowa – jak najbardziej. Jednak co pana Carda podkusiło do tego, by poświęcić prawie całą swoją powieść na pseudo-psychologiczne roztrząsanie problemów dorastających młodzieńców? Za dużo w Ruinach wynurzeń na temat miłostek,...