I wreszcie jest, "Błękitnokrwista wampirzyca", ostatnia część serii o Sabinie Kane. Wyczekiwana, wytęskniona... ale czy po niej będziemy tęsknić za całą opowieścią?

Zdecydowanie. Widać, jak wiele nauczyła się autorka przez te wszystkie lata prowadzenia czytelników przez tak krótki fragment życia głównej bohaterki. Świat przez nią wykreowany nie jest wcale taki wyjątkowy, a jednak wciąga bez reszty. Bohaterka nie jest ani trochę wyidealizowana czy bardzo różniąca się od innych bohaterskich kobiet - a jednak zachwyca. W czym tkwi fenomen serii, a przede wszystkim tejże części?

W prawdziwości. "Błękitnokrwista wampirzyca" jest na to najlepszym dowodem. Jest w niej wszystko - miłość i przyjaźń oraz problemy z nimi związane, trud ich utrzymania, radość zwycięstw, gorycz po przegranych bitwach, rodzina, partnerstwo, małżeństwo, więzy krwi, braterstwo dusz, zaginione i odnalezione osoby, patos, sarkazm i ogrom żartów oraz śmiechu (genialne poczucie humoru, wyczucie ludzi i sytuacji oraz rozładowywanie napięcia), śmierć, żałoba i nowe życie. W jeden historii autorka zawarła cały świat, cały prawdziwy świat, a wszystko to w fantastycznej rzeczywistości. Można by powiedzieć, że niektóre epizody czy wątki są oklepane, że to już było - zgodzę się z tym, jednak po skończeniu lektury nie mogę wyjść spod wrażenia i otrząsnąć się z czaru, który niewątpliwie na mnie rzucono.

Co tu dużo mówić - razem z panią Wells uczyłam się poznawać i charakteryzować rzeczywistość, razem z Sabiną podejmowałam trudne decyzje, kochałam i cierpiałam - dorastałam. I nie żałuję tego.

(PS świetne zakończenie, a to się bardzo rzadko zdarza.)

I wreszcie jest, "Błękitnokrwista wampirzyca", ostatnia część serii o Sabinie Kane. Wyczekiwana, wytęskniona... ale czy po niej będziemy tęsknić za całą opowieścią?

Zdecydowanie. Widać, jak wiele nauczyła się autorka przez te wszystkie lata prowadzenia czytelników przez tak krótki fragment życia głównej bohaterki. Świat przez nią wykreowany nie jest wcale taki wyjątkowy, a...