Nie pozwalam sobie na książki za 40 zł. Nie stać mnie i już.Dlatego od momentu, kiedy zobaczyłam "Kolor herbaty" na sklepowej półce, do chwili jej przeczytania minęło bardzo duzo czasu. Dwa lata lekko licząc, jeśli nie trzy. Najpierw wyczekiwałam na przecenę. W końcu , gdy trafiła do kosza za 14 zł ktoś ją podarł. Na szczęście za drugim podejściem zobaczyłam drugą, całą, kupiłam. Potem poleżała trochę na półce, jak wiekszośc moich książek. Czekaja na własciwą chwilę, właściwy nastrój. Teraz jest przeczytana i staje się ulubiona. Autorka, Hannah Tunnicliffe, ma tak plastyczny styl, ze w przerwach w czytaniu łapałam sie na mysleniu o "Kolorze herbaty"jak o filmie. Opowiadana historia nie jest łatwa, ale nie jest tez łzawa. Jest jak życie. W końcu 1% z nas chyba tyl;ko tańcuje przez życie bez trosk, zmartwień, bagażu zaprzepaszczonych szans i cieżaru poczucia winy. Ale przecież nie spędzamy z tego powodu każdej wolnej chwili płacząc. Tak jest i z tą książką. Czytając czułam cięzar zdarzeń, bardzo mocno potrafiłam je odnieśc do siebie, ale nie ryczałam. To dobry znak. To znak, że autorka nie dodała ckliwego podkładu muzyki skrzypcowej,by wzbudzic w nas emocje. Nie ma takiej potrzeby. Postaci, zdarzenia, miejsca- wszystko jest wielowymiarowe. Ma głebię, ma zapach, smak. Postaci maja twarze a ich głosy brzmienie. Na końcu, w nocie biograficznej napisano, że pani Tunnicliffe nie zajmuje sie w tej chwili pisarstwem. Szkoda. Ma bardzo duzy talent.

Nie pozwalam sobie na książki za 40 zł. Nie stać mnie i już.Dlatego od momentu, kiedy zobaczyłam "Kolor herbaty" na sklepowej półce, do chwili jej przeczytania minęło bardzo duzo czasu. Dwa lata lekko licząc, jeśli nie trzy. Najpierw wyczekiwałam na przecenę. W końcu , gdy trafiła do kosza za 14 zł ktoś ją podarł. Na szczęście za drugim podejściem zobaczyłam drugą, całą,...