Rzadko czytam książki kucharskie od deski do deski, ale tym razem zrobiłam wyjątek, gdyż od kilku miesięcy doskonalę sztukę domowego wypieku pieczywa.

Książka nie tylko okazała się kopalnią łatwych i sprawdzonych przepisów, ale i podbudowała mnie, bo kilka pierwszych chlebów według receptur od znajomych nie dało się jeść (jedynie wróble i wrony szalały z radości, gdy wypełniłam im karmnik):).

Autor sprawił, że się nie zniechęciłam, bo już na pierwszych stronach przeczytałam, iż pieczenie chleba i bułek wymaga na początku cierpliwości, nauki i samozaparcia. Dodatkowym argumentem okazało się zdanie, w którym autor wyznał, że zanim nauczył się robić dobre pieczywo, zmarnował pół worka mąki. Nie wiem, jak duży był ten worek, a uśmiechnęłam się z tryumfem, bo ja zmarnowałam tylko kilka kilogramów:)

Wypróbowałam już większość przepisów i wszystkie wypieki się udały. Doszłam już nawet do takiej wprawy, że zaczynam sama modyfikować receptury, a w moim domu zawsze jest pyszne, świeże, pachnące pieczywo. I zdrowe, bo bez różnych ulepszaczy, spulchniaczy i innej chemii:).

Rzadko czytam książki kucharskie od deski do deski, ale tym razem zrobiłam wyjątek, gdyż od kilku miesięcy doskonalę sztukę domowego wypieku pieczywa.

Książka nie tylko okazała się kopalnią łatwych i sprawdzonych przepisów, ale i podbudowała mnie, bo kilka pierwszych chlebów według receptur od znajomych nie dało się jeść (jedynie wróble i wrony szalały z radości, gdy...