Autorki przedstawiać nie trzeba. Nieustająco zwiększające się szeregi fanów jej twórczości mówią same za siebie. Małgorzata Kursa tradycyjnie sprawiła, że na mojej twarzy zagościł uśmiech, a co jakiś czas śmiałem się głośno. Pisarce można pozazdrościć zdrowego dystansu do postaci które tworzy, oraz do samej siebie co jest widoczne w wywiadach. Bardzo dobrym wybiegiem było umieszczenie akcji w Kraśniku, w miejscu w którym mieszka. To dobra reklama dla miasta, oraz dla czytelnika, który dzięki temu poznaje zakamarki miasta i jego (wymyślonych) mieszkańców. Myślę, że porównanie do Chmielewskiej jest bardzo trafne. Lekkość pióra i doskonała konstrukcja fabuły czyni ten kryminał (umówmy się że to kryminał) ciekawą i przyjemną lekturą. Małgorzata Kursa serwuje nam specyficzny humor, który (jak to w życiu bywa) nie każdego będzie śmieszył. Do mnie akurat trafia. To autorka, która przez swoje utwory ma dobrze bawić czytelnika i w moim przekonaniu wywiązuje się z tego wyśmienicie. Czasami lubię sięgnąć po lekturę, która rozbawi mnie do łez. Wtedy sięgam po jej książki. To doskonałe antidotum na dżdżysty, depresyjny dzień, kiedy nie mamy ochoty na wyjście z domu. Jeżeli ktoś szuka górnolotnych tekstów, niech sobie da spokój. To nie ta półka. Pisarka bawi czytelnika, a co jest lepszego niż zabawna książka, deszcz za oknem i kubek gorącej herbaty? Przesłaniem jest zabawna historia, często pełna pomyłek i oczywiście trup. Polecam nie tylko fanom autorki.

Autorki przedstawiać nie trzeba. Nieustająco zwiększające się szeregi fanów jej twórczości mówią same za siebie. Małgorzata Kursa tradycyjnie sprawiła, że na mojej twarzy zagościł uśmiech, a co jakiś czas śmiałem się głośno. Pisarce można pozazdrościć zdrowego dystansu do postaci które tworzy, oraz do samej siebie co jest widoczne w wywiadach. Bardzo dobrym wybiegiem było...