To nie średniowiecze, tylko kolorowe obrazki ze średniowiecznych miniatur. Wszystko cudne, czyste, pachnące ziołami, złocone (nawet w szpitalu położnice leżą równo w czystej pościeli); rynsztoki płyną w innych książkach. I byłoby ładnie, gdyby się nie odzywali - przemawiają w sposób współczesny, ale z manierą średniowiecznych romansów, sztywno, w górnych tonach. A obyczaje! Pożal się Boże! Te wszystkie kobiety wypowiadające męskie poglądy, wykonujące męskie zawody, te kąpiele trzy razy w tygodniu lub codzienne wizyty w łaźni, te ogrody w sercu Paryża, malowane włosy i makijaże panienek ... Narzeczeni, którzy przed ślubem... sami urządzają sobie sypialnię....Choćby taki detal - zięć, bez porozumienia z gospodarzami, zaprasza na kolację w domu teścia swojego kuzyna, syn wbrew woli i zgody ojca dwu swoich znajomych, a pani domu wracając ze szpitala odwiedza krewnych i też ich zaprasza, wiedząc, że pan domu nie będzie zadowolony... No ale jedzenia jest dużo, wiec nie ma sprawy. Dalej nie mogłam.
Więc przeczytane mocno nie do końca.

To nie średniowiecze, tylko kolorowe obrazki ze średniowiecznych miniatur. Wszystko cudne, czyste, pachnące ziołami, złocone (nawet w szpitalu położnice leżą równo w czystej pościeli); rynsztoki płyną w innych książkach. I byłoby ładnie, gdyby się nie odzywali - przemawiają w sposób współczesny, ale z manierą średniowiecznych romansów, sztywno, w górnych tonach. A obyczaje!...