"Może być" i to w zasadzie podsumowuje całą książkę. Intryga jakaś tam jest, bohaterowie są "w miarę", akcja wartka "jako tako".
Niby wszystko na swoim miejscu, ale nie porywa, a to jest największy grzech dla kryminału.
Po co mam czytać o morderstwach, które mnie nie obchodzą, w scenerii, która niby australijska, ale jednak mało czuć tą "australijskość", oraz o policjantach, którym brakuje charakteru.
Na dodatek do tego wszystkiego główny bohater jest tak nieziemsko irytujący. Harry Hole zachowuje się często irracjonalnie, a motywy jego działania są czasem mocno zamglone. W dodatku jest to bohater literacki, który za jedyną cechę charakteru ma "alkoholik na głodzie". Litości! Takie zagrania przechodzą tylko niektórym moralitetom, a nie rozrywkowej powieści beletrystycznej. Kryminał musi mieć jeden z trzech obowiązkowych składników: fascynujące morderstwo, fascynującego złoczyńcę, albo fascynującego śledczego/detektywa. Bez tych składników wychodzi miałka historyjka, która zanudza jak "Klan" albo "Złotopolscy".
W tej książce te trzy wątki zostały napisane "jako tako". Krótka książeczka ciągnęła mi się niemiłosiernie długo. Wrażenia po lekturze? Jestem szczęśliwa, że ją skończyłam.

Ps. Najbardziej irytowały mnie zagrania autora jakby żywcem wyciągnięte z kursu kreatywnego pisania. Każda postać, która wygłaszała jakąś "głębszą", życiową mądrość, albo też w jakiś sposób zbliżyła się do głównego bohatera, zostawała zamordowana (lub okazywała się mordercą). Żaden bohater (oprócz prostytutki), który został w jakiś sposób "przybliżony" czytelnikowi ze swoimi poglądami lub stylem życia, nie dożył końca książki. Doszło do tego, że gdy czytałam kolejne mądrości kolejnych postaci mogłam bez pudła typować kto umrze, a kto jest mordercą. Autor w nieudolny sposób próbował sprawić, żeby czytelnik (czyli ja!) przejął się losem postaci. Nie do końca to wyszło i bardzo mnie irytowało.
Do tego autor ani na chwile nie pozwalał uwierzyć, że aktualnie podejrzewana postać jest mordercą. Nie potrafiłam przez to przejąć się śledztwem, kiedy w kółko ktoś wygłaszał mundrości typu "mam przeczucie, że to nie on". No litości, przez to większa część książki wydaje się być wielkim zapychaczem.

"Może być" i to w zasadzie podsumowuje całą książkę. Intryga jakaś tam jest, bohaterowie są "w miarę", akcja wartka "jako tako".
Niby wszystko na swoim miejscu, ale nie porywa, a to jest największy grzech dla kryminału.
Po co mam czytać o morderstwach, które mnie nie obchodzą, w scenerii, która niby australijska, ale jednak mało czuć tą "australijskość", oraz o...