Książka bazująca na ideologii pozytywnego myślenia, co można by zilustrować czymś takim: „jeśli z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością uważasz, że jesteś już na samym dnie nieszczęścia, przystaw ucho do podłoża, a na pewno usłyszysz pukanie z dołu” 😊
Autor znakomitej książki „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”, książki jednoznacznie znakomitej i opowiadającej o tym, jak zdobyć sukces w pracy i biznesie tym razem próbuje nas, w tym mnie, przekonać że niemartwienie się i odwoływanie do sił wyższych daje spokój i szczęście.
Prawdą jest, że martwienie się życie utrudnia, a nawet czyni je nieznośnym, a jednym ze sposobów przejścia ze stanu „martwienia się” do stanu „niemartwienia się” jest odwołanie się do siły wyższej, która to ma niby zaopiekować się nami i wydobyć z nieszczęść. Gdyby potraktować rzecz czysto psychologicznie, to rzeczywiście „wiara czyni cuda” i wierząc nieomal w cokolwiek możemy wejść w stan szczęśliwości swojego życia osobistego. Widać w tej książce zalążki ideologii poprawnopolitycznej, przez co porządek czysto psychologiczny jest rozciągnięty na porządek moralny. Jest to poważne nadużycie, wzbudzające mój wewnętrzny gwałtowny sprzeciw. Może w założeniu miała być to „technologia” psychologicznej metody przejścia ze stanu martwienia się i nieszczęścia w stan niemartwienia się i szczęścia, ale w moim odczuciu pojawił się ton „moralizatorsko-etyczny”, a ukazana aksjologia niewiele odbiega od moralności Kalego z „Pustyni i w puszczy”. Książka składa się z opowiadań wielu znanych postaci, jak to przeszły one w stan niemartwienia się i szczęśliwości. Z całą pewnością myślenie negatywne kładzie nam kłody pod nogi (mechanizm tego zjawiska fenomenalnie opisuje naprawdę wybitna książka innego autora: „Optymizmu można się nauczyć”), jednakże nie każde myślenie pozytywne jest pod względem moralnym godne naśladowania, jak choćby przykład pewnej wspaniałej pani, która tak ufajniła siebie i swoje życie, że stworzyła swoją własną religię i wiodło jej się odtąd wspaniale. Tłumacząc to zdarzenie z języka poprawnopolitycznego na język ludzki: pani stworzyła kolejną sektę, moralna pycha nakazała jej uważać, że cała chrześcijańska tradycja, to guano i uryna, a właśnie ona jedyna wie, na czym polega chrześcijaństwo, kij tam z papieżami, świętymi, mistykami - ta pani wie najlepiej i autor książki ją zachwala. Można się domyślać, że każdy twórca sekty dorabia się na swoich wyznawcach, należy tylko mieć nadzieję, że mądrości tej pani nie doprowadziły jej wyznawców na manowce. Wiadomo, że twórcy wszelkich sekt, ot choćby takiej, jak Świadkowie Jehowy żerują na zidiociałych wyznawcach i kąpią się w kasie, a wszystko ma tyle wspólnego z moralnością, ile kanciarz z Kantem. Nie każdy sukces jest moralny i nie każde cierpienie jest bezsensowne, bo bohaterowie poświęcający się z miłości do ojczyzny jak rotmistrz Pilecki szczęścia ziemskiego nie zaznali, ich życie było udręką, a jednak wspaniałe i wartościowe. Poprawnopolityczne myślenie jest nową religią opartą na czystym i skrajnym egoizmie udającym altruizm, a nasz autor tejże religii jest oczywistym wyznawcą. Znakomicie miesza w porządku moralnym wszystko ze wszystkim, w zasadzie nieważne jaka religia, bo „wszystkie mówią to samo”. Niestety to nie jest prawda, istnieją religie, ideologie i sekty zbrodnicze pomimo stanu samozadowolenia twórców tychże i wyznawców. Jakoś nie jestem przekonany, iż islam jest tak samo fajny, jak chrześcijaństwo, bo skoro przyjąć, że wyznawcy danej religii idą w ślad za założycielem, to Chrystus okazywał miłosierdzie, nakazywał miłość bliźniego i troskę o drugiego człowieka, natomiast wzorcowy islamu, czyli Mahomet był masowym mordercą i pedofilem, który sobie wziął za żonę 6-latkę i jest to dla islamistów wzór niedościgniony. Kobieta jest w tej obrzydliwej ideologii (niesłusznie nazywanej religią) upokarzana i poniżana, zezwala się na szerzenie kłamstw (tzw. TAKIJJA) — jeśli tylko szerzenie owych kłamstw zwiększa zasięg islamu — na gwałcenie kobiet niewiernych, mordowanie ludzi i wszelkie barbarzyństwo, a to co się obiecuje w ich raju jest tak samo niemoralne, jak ich zalecane wzorcowe postępowanie w doczesnym życiu, bo te hurysy niby mają niańczyć i seksować w raju islamistę i ma to być dla niego nagrodą od Allaha, szkoda tylko, że dla tych hurys mogłaby to być okrutna kara... Ale przecież kobieta w islamie nie jest człowiekiem, więc to u nich się nie liczy..

Książka bazująca na ideologii pozytywnego myślenia, co można by zilustrować czymś takim: „jeśli z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością uważasz, że jesteś już na samym dnie nieszczęścia, przystaw ucho do podłoża, a na pewno usłyszysz pukanie z dołu” 😊
Autor znakomitej książki „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”, książki jednoznacznie znakomitej i...