Chociaż będąc uczennicą szkoły podstawowej czytałam mnóstwo książek przygodowych, w tym Julesa Verne, nie byłam nigdy miłośniczką tematyki marynistycznej. Nie pociągała mnie sama w sobie, tak samo szanty. Nie czuję tego, po prostu.
Znając jednak "Listy kapitana Borchardta do Kasi" miałam już jakieś pojęcie o stylu wypowiedzi tego człowieka i postanowiłam sięgnąć po coś jeszcze jego autorstwa, a żeby było chronologicznie, zaczęłam od tej książki.
I jestem pełna podziwu. Cóż za bogactwo słownictwa, jaka wiedza, jaki styl, zmysł obserwacji i umiejętność dzielenia się nimi z innymi! Cóż za poczucie humoru! O, tak!
Wiele razy śmiałam się, czytając tę książkę. Niejednokrotnie tłumiłam śmiech, dusiłam się ze śmiechu, śmiałam się na cały głos i chichotałam pod nosem. Nawet zwyczajne wydarzenia autor potrafi przedstawić z humorem.
Ale nie jest to tylko książka do pośmiania się, o nie. Autor w piękny sposób przedstawia takie wartości jak honor i godność, cała wymowa utworu tchnie tymi i innymi wartościami. Np. autor potrafi z szacunkiem wyrażać się o innych, nawet opisując zmagania z niezbyt rozgarniętym kolegą są opisane w sympatyczny sposób daleki od prześmiewczości. Starą szkołę można rozpoznać nie tylko po sposobie mówienia i doborze słów, ale i po treści. Teraz już nikt tak nie mówi, nie pisze.
Ponadto język pozostaje prosty i zrozumiały, co nie ujmuje mu urody. W porządku, zdarzają się słówka czy zdania w obcych językach nowożytnych i starożytnych, zdarzają się opisy czynności nawigacyjnych, corridy i inne, ale nadal wszystko jest utrzymane w takim tonie, że powinno trafić i do prostego człowieka, i do osób niezaznajomionych z budową czy obsługą statków, i do osób niewładających innymi językami poza polskim.
Tę książkę mogę tylko chwalić. Z pewnością przeczytam inne tego autora, a jeśli kolejna okaże się równie dobra, jak ta, to może nawet postanowię przeczytać wszystko jego pióra, co będę tylko mogła zdobyć.
Znaczy, przyjemnie się czytało ;)

Chociaż będąc uczennicą szkoły podstawowej czytałam mnóstwo książek przygodowych, w tym Julesa Verne, nie byłam nigdy miłośniczką tematyki marynistycznej. Nie pociągała mnie sama w sobie, tak samo szanty. Nie czuję tego, po prostu.
Znając jednak "Listy kapitana Borchardta do Kasi" miałam już jakieś pojęcie o stylu wypowiedzi tego człowieka i postanowiłam sięgnąć po coś...