"Posiadłość" to literacki debiut młodej polskiej pisarki ukrywającej się pod pseudonimem Maggie Moon - trzeba dodać, bardzo obiecujący debiut. Sięgając po tę powieść nie liczyłam na wiele: zależało mi na tym, by leniwe, jesienne popołudnie upłynęło mi pod znakiem lekkiej, nieskomplikowanej, ale klimatycznej i mimo wszystko dobrej lektury; miało być po prostu relaksująco i ciekawie. Czy rzeczywiście tak było - o tym za chwilę.

Zara Dormer to utalentowana, choć wywodząca się z nizin społecznych studentka malarstwa na Wyższej Akademii Sztuki - prestiżowej, snobistycznej uczelni zrzeszającej młodzież z najlepszych domów. Dzięki pomocy finansowej przyjaciółki wraz z grupką innych studentów wyjeżdża na warsztaty malarskie do zabytkowej posiadłości w Charlottshire, od pokoleń należącej do arystokratycznej rodziny Debrettów. Początkowo Zara jest oczarowana baśniową wręcz scenerią tego miejsca i wyjątkowym pięknem starej posiadłości, w której ma spędzić dziesięć dni doskonaląc swoje umiejętności pod okiem słynnego i wpływowego artysty. Niezrozumiały niepokój budzą w niej właściciele dworu - bracia Vincent i Noel Debrettowie, sprawiający wrażenie, jakby pochodzili z innej epoki. Ich ród słynie z wyrobu oryginalnej, złotej biżuterii, która trafia jedynie do grona starannie dobranych klientów i dzięki temu jest wyjątkowo cennym obiektem pożądania. Tajemnicze zachowanie i złowroga aura otaczająca braci nie daje Zarze spokoju, a wkrótce odkrywa ona mroczny sekret rodu i znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.

Zarys fabuły nie brzmi zbyt oryginalnie, ale muszę Was uprzedzić: to nie to, co myślicie. Powieść Maggie Moon nie jest kolejnym paranormalem, w którym roi się od wampirów, wilkołaków, upiorów czy duchów. Myślę, że autorka doskonale zdawała sobie sprawę, jak bardzo przejadła się czytelnikowi taka tematyka i spróbowała czegoś zupełnie innego, zaskakująco innego. Wyczuwając subtelne nawiązania do prozy Edgara Allana Poe mogłam tylko uśmiechnąć się w duchu i pogratulować autorce pomysłu. Jak również warsztatu, zadziwiająco dojrzałego jak na debiutantkę, dzięki któremu pomysł na fabułę nie został zmarnowany, a przekuty w intrygującą powieść grozy.
"Posiadłość", prócz nietuzinkowej fabuły, cechuje umiejętnie budowana od pierwszych stron atmosfera tajemnicy, niesamowitości. Legenda związana z historią rodu, sekret unikatowej biżuterii, tajemnicze zaginięcia na terenie majątku, wreszcie sam dwór - pełen zakamarków, sekretnych przejść, mrożących krew w żyłach artefaktów, jakby wciąż zanurzony w dawno minionej epoce i jego niepokojący mieszkańcy - sztandarowe motywy powieści gotyckiej są tu w pełnym rozkwicie. Dodatkowo zgrabne połączenie wydarzeń z przeszłości z głównym nurtem akcji osadzonym we współczesności za pomocą retrospekcji przydaje fabule głębi i pozwala krok po kroku odkrywać ponury sekret rodu Debrettów. Autorka całkowicie panuje nad fabułą: karty wykłada powoli, lecz metodycznie, nie zagłębia się w nieistotne wątki poboczne, stopniuje grozę, napięcie i tajemnice w sposób u debiutanta niespotykany. Mówiąc o atutach powieści koniecznie muszę wspomnieć o sporej znajomości realiów epoki wiktoriańskiej, której wyraz autorka dała w szczegółowych opisach obyczajów, stylu bycia, mody, wystroju wnętrz czy architektury, dzięki czemu fabuła staje się nie tylko barwniejsza, ale i bardziej wiarygodna. Pozytywne wrażenie wywarły na mnie wyraziście, ciekawie nakreślone sylwetki bohaterów - bardzo naturalne i autentyczne w zachowaniach i emocjach - aż wierzyć się nie chce, że zostały wykreowane przez początkującą pisarkę.
Żeby nie było tak różowo, napomknę też o mankamentach - niezbyt poważnych i raczej wynikających z braku literackiego wyrobienia niż z czegokolwiek innego. Chodzi mi tu o pewne nieścisłości i nielogiczności w fabule, o których nie mogłabym jednak wspomnieć bez zdradzania kluczowych jej elementów. Biorąc pod uwagę fakt, że nie każdy musi na nie zwrócić uwagę, na tym stwierdzeniu poprzestanę.
Reasumując: "Posiadłość" to niezwykle udany i bardzo obiecujący debiut, powieść dopieszczona w najdrobniejszych szczegółach, napisana z wielką starannością, pasją i polotem, których mógłby autorce pozazdrościć niejeden pisarz z większym dorobkiem. Brak literackiego wyrobienia Maggie Moon nadrabia bogatym, lekkim stylem i zaskakująco dojrzałym warsztatem, dzięki czemu książkę czyta się płynnie i z prawdziwą przyjemnością. Niebanalny pomysł, ciekawie prowadzona narracja, trzymająca w napięciu akcja i klimat wiktoriańskiej powieści grozy to największe atuty debiutu autorki. Warto dać tej powieści szansę i spędzić z nią ekscytujące, mroczne popołudnie.

"Posiadłość" to literacki debiut młodej polskiej pisarki ukrywającej się pod pseudonimem Maggie Moon - trzeba dodać, bardzo obiecujący debiut. Sięgając po tę powieść nie liczyłam na wiele: zależało mi na tym, by leniwe, jesienne popołudnie upłynęło mi pod znakiem lekkiej, nieskomplikowanej, ale klimatycznej i mimo wszystko dobrej lektury; miało być po prostu relaksująco i...