Powieść utrzymana w nieco sennym klimacie, współgrającym z upalnym latem, do którego narrator często powraca wspomnieniami. Sporo tu również niedopowiedzeń i aluzji, które początkowo mogą irytować, ale podnoszą napięcie, a ich rozwiązanie przynosi zakończenie, które wynagradza czytelnikowi nieco nerwowe wyczekiwanie na konkretny finał.

"Obok Julii" to opowieść melancholijna, sentymentalna, ale nie łzawa. Momentami to tzw. mocna proza (nie piszę, że męska, bo nie dzielę literatury na męską i kobiecą, tylko na dobrą i złą).
Sporo jest w fabule odwołań do opowiadań Hemingwaya, w których w latach 60. i 70. minionego wieku rozczytują się młodzi bohaterowie.
We fragmentach opisujących pracę w bazie można doszukać się klimatu podobnego do "Bazy Sokołowskiej" i innych utworów Hłaski.
Z kolei niespieszny rytm życia prowincjonalnego poniemieckiego miasteczka przypominał mi aurę niektórych powieści i opowiadań Olczaka i Orłosia.

Przyznam, że w trakcie lektury miałam moment znużenia, gdy bohater-narrator opisywał swoje perypetie po przerzuceniu Julii przez granicę, ale być może wynikało to z dzisiejszej upalnej pogody - czytałam te fragmenty, gdy termometr wskazywał ponad trzydzieści stopni w cieniu:).

Na uwagę na pewno zasługuje język, w którym dosadność i wulgarność przeplata się z refleksyjnością, ciekawymi opisami i porównaniami, niekiedy zbliżonymi do liryzmu.

Nie jest to lektura dla miłośników brawurowej i szaleńczej akcji, chociaż występują tu wątki sensacyjne. "Obok Julii" wciąga chyba bardziej swoim pełnym splinu nastrojem niż burzliwymi wydarzeniami.

Powieść utrzymana w nieco sennym klimacie, współgrającym z upalnym latem, do którego narrator często powraca wspomnieniami. Sporo tu również niedopowiedzeń i aluzji, które początkowo mogą irytować, ale podnoszą napięcie, a ich rozwiązanie przynosi zakończenie, które wynagradza czytelnikowi nieco nerwowe wyczekiwanie na konkretny finał.

"Obok Julii" to opowieść...