„Jak to możliwe, że ludzie,
którzy tak bardzo się kochają,
tak bardzo się nie rozumieją.”

Lucy Gordon (czyli Christine Sparks Fiorotto) to pisarka, która ma na swoim koncie już 74 powieści. Jak sama pisze o sobie, najbardziej romantyczna historia miłosna jaką zna to jej własna. Zaczęła się od urlopu w Wenecji... To właśnie z tego powodu Gordon akcję większości swoich książek umieszcza we Włoszech i pokazuje w nich, że romantyczni i pełni temperamentu Włosi to wcale nie stereotyp.

Trzej racia Rinnucci nie mogą powiedzieć, że los obdarował ich szczęściem w miłości. Najmłodszy z nich, Francesco, właśnie zakończył burzliwy związek. Ruggiero nie może zapomnieć o dziewczynie, która przed laty zniknęła z niego życia. A Carlo, który się zakochał i już planował ślub, nagle został odrzucony przez ukochaną. Brzmi niefajnie, prawda? Jest jeszcze gorzej niż mogłoby się z początku wydawać. Okazuje się bowiem, że ich matka - Hope Rinnucci - nie spocznie, póki nie znajdzie dla wszystkich swoich sześciu synów odpowiednich żon. Trzech udało jej się już szczęśliwie "wyswatać". Pozostali tylko Francesco, Ruggiero i Carlo...

„Dlaczego mężczyźni nie słuchają rozsądnych kobiet?!
Bo z nierozsądnymi jest im przyjemniej.”

Wkrótce Carlo poznaje piękną producentkę filmową, Dellę Hadley. Niestety ich namiętny romans kończy się tak szybko i gwałtownie, jak się zaczął. Della jest przekonana, że przez dużą różnicę wieku jaka ich dzieli, nie będą mogli być prawdziwie szczęśliwi.
Brat bliźniak Carla, Ruggiero, od długiego już czasu nie może pogodzić się z tym, że kobieta, z którą planował spędzić resztę życia - Sapphire, zniknęła nagle po dwóch tygodniach namiętnej znajomości. Nieoczekiwanie w jego życiu pojawia się Polly, kuzynka jego ukochanej i informuje Ruggiero o śmierci Sapphire i o tym, że został ojcem.
Trzeci z braci, Francesco z kolei właśnie zakończył związek z niewidomą Celią. Trudno jest mu pogodzić się ze stratą. Niespodziewanie Celia znów wkracza do jego życia i okazuje się, że los (oraz Hope Rinucci) wcale nie zamierzają tak szybko pozbawić młodych kolejnej szansy.

„Kocham cię, bo pokazałeś mi
że serce mężczyzny może mieć więcej głębi i siły,
niż sobie to wyobrażałam.”

Sięgając po książkę noszącą ciekawy tytuł - "Dogonić szczęście", miałam bardzo pozytywne przeczucia. Nie sposób jest ukryć, że naprawdę lubię dobrze napisane romanse. Pomyślałam - "ta książka musi być dobra; chcę przeczytać dobrą książkę!" i wzięłam się za czytanie.
Okazało się, że już po pierwszych kilku stronach miałam ochotę odłożyć ją z powrotem na półkę. Język, jakim zostało napisane "Dogonić szczęście" okazał się być tak banalnie prosty, że miałam wrażenie, że książka została napisana przez dziesięciolatka. Czarę goryczy przelewały suche, bezbarwne dialogi... Ostatecznie jednak nie zniechęciłam się i kiedy skończyłam czytać pierwszą część książki, historię Carla, do specyficznego stylu pisania pani Gordon przywykłam. Czytanie dwóch kolejnych części było już więc przyjemne i muszę przyznać, że nie jednokrotnie książka mnie nawet rozbawiła.

Samą akcje książki, historie miłosne braci Rinnuccich, także można uznać za interesujące, zaciekawiły mnie, więc w ogólnym odbiorze "Dogonić szczęście" okazało się być miłym, niezobowiązującym czytadłem. Idealnym na letnie popołudnie na pikniku czy plaży.


||www.im-bookworm.blogspot.com||

„Jak to możliwe, że ludzie,
którzy tak bardzo się kochają,
tak bardzo się nie rozumieją.”

Lucy Gordon (czyli Christine Sparks Fiorotto) to pisarka, która ma na swoim koncie już 74 powieści. Jak sama pisze o sobie, najbardziej romantyczna historia miłosna jaką zna to jej własna. Zaczęła się od urlopu w Wenecji... To właśnie z tego powodu Gordon akcję większości swoich...