W gimnazjum i liceum nie czytałam wielu książek, jak większość unikałam czytania lektur szkolnych, dopiero teraz nadrabiam zaległości. "Syzyfowe prace" mają niską średnią na LC, poza tym Żeromski ma opinię pisarza nużącego, więc spodziewałam się, że nie będzie lekko. Pierwszy rozdział nie natchnął mnie otuchą, opisy wydały mi się zgrzytliwe, ale dzisiaj nawet dobrze mi się czytało, nie przysypiałam czy coś, aż jestem ciekawa czy to może wypadek przy pracy. :D Następne w kolejce jest "Przedwiośnie", także długo nie będę musiała czekać na weryfikację dzisiejszych odczuć. :D

Temat obrał autor niezwykle ważny i aktualny w tamtych czasach, mianowicie kiedy byliśmy pod zaborami. To młodzież tworzy trochę dalszą przyszłość, więc skuteczna rusyfikacja mogła przynieść wiele korzyści dla narodu rosyjskiego. Czym skorupka za młodu nasiąknie... łatwiej jest manipulować młodszymi, gdyż ich zasady i poglądy dopiero co się kształtują. Od razu na myśl przychodzi mi też Hitlerjugend, ale to osobna historia. "Syzyfowe prace" są ostrzeżeniem, ale sam tytuł jest nośnikiem optymizmu dla Polski, pasuje do akcji książki.

Oprócz problematyki tożsamości narodowej oraz siły naszego wpływu na innych Stefan Żeromski przedstawia po prostu sylwetki młodych ludzi. Ich nadzieje, zwycięstwa, porażki, pierwsze miłości, wybryki, obowiązki etc. Niektórzy z nich mieli naprawdę trudny start, na przykład Andrzej Radek, ale dzięki wytrwałości i szczęściu radzą sobie, a przyszłość jest znakiem zapytania, bo odpowiedzi nie dostajemy. Zamiast tego czeka pociecha, światełko w tunelu.

W gimnazjum i liceum nie czytałam wielu książek, jak większość unikałam czytania lektur szkolnych, dopiero teraz nadrabiam zaległości. "Syzyfowe prace" mają niską średnią na LC, poza tym Żeromski ma opinię pisarza nużącego, więc spodziewałam się, że nie będzie lekko. Pierwszy rozdział nie natchnął mnie otuchą, opisy wydały mi się zgrzytliwe, ale dzisiaj nawet dobrze mi się...