Jedna z moich ulubionych nowel tego autora. ❤️

Jedna z moich ulubionych nowel tego autora. ❤️

W tej krótkiej nowelce Czechow z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru, oddaje nasze podejście do seksualności, za pomocą pewnego przedmiotu.

Otóż tytułowym "Dziełem sztuki" jest kandelabr z dwiema rzeźbami przedstawiającymi kobiety w strojach Ewy, we fikuśnych pozach filuternie się uśmiechające. Z tym drobnym dziełem ciągłe są jakieś kłopoty, ale nie zdradzę wam jakie, zbyt krótka to nowela.

Jak zwykle zwięzły, rzeczowy sposób snucia historii, umiejętność tworzenia prawdziwie ludzkich postaci, plus lekki acz niezapomniany klimat sprawiał że czytanie było samą przyjemnością. Ten wybitny twórca potrafi utrzymać cały utwór w wybranym przez siebie nastroju, dzięki czemu jego nowele zostają w pamięci na długo.
A sama akcja, nieco ubarwiona, banalna codzienność, przyciągała uwagę. Tak piszą wielcy twórcy, jakim jest Czechow.

Autorowi udało się wprowadzić mnie w świetny nastrój, także za pomocą ironii. Bo mam wrażenie że w kwestiach seksualności, wbrew pozorom człowiek nie za bardzo zmienił się na przestrzeni tych ponad stu lat. Na pewno zawsze będziemy stwarzać pozory, udawać że jednak kogoś nie pożądamy, że takie głupstwa nas nie dotyczą.

Stawiam zasłużone 8/10, zdecydowanie polecając.

W tej krótkiej nowelce Czechow z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru, oddaje nasze podejście do seksualności, za pomocą pewnego przedmiotu.

Otóż tytułowym "Dziełem sztuki" jest kandelabr z dwiema rzeźbami przedstawiającymi kobiety w strojach Ewy, we fikuśnych pozach filuternie się uśmiechające. Z tym drobnym dziełem ciągłe są jakieś kłopoty, ale nie zdradzę wam...

Całkiem zabawnie przewrotna historia.

Całkiem zabawnie przewrotna historia.

CZECHOW PO NOCY

Przedmioty żyją. Rzecz wszystka wędruje. Wszystko płynie, mawiano już w Helladzie. Nadaremnie szukamy w nich ratunku i punktów odniesienia – to jest złudzenie.

Biorę do ręki babciny wałek, ale to nie jest wałek babciny, bo nie tylko babcia, ale i prababcia i podobno praprababcia także nim wałkowała, i – kto wie – może jakiego chłopa po głowie tłukła. I myślę sobie, wałek leży, stały i nieruchomy i tylko my się przy nim zmieniamy, kolejne warty na posterunku. Ale przecież on w tym swoim bezruchu, przemierza na wskroś moją rodzinę. Przechodzi z ręki do ręki i choć z jedną pamięcią, to ciągle inny, bo ciągle w ruchu.

Wszystkie przedmioty i wszystkie rzeczy idą stale do przodu. I tak, jak nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, tak dwa razy nie odwiedza się tego samego pokoju. Wracam z pracy siadam na krześle i łokcie opieram o stół, tak jak zawsze. Ale coś jest nie tak. Blat jest o milimetr za nisko. Gdy ja pracowałem, nastąpił tutaj jakiś przypływ i odpływ, tak, że gdy wróciłem, cały pokój, poddany jakimś dziwnym prądom, czeka na mnie przemeblowany i inny. Rozglądam się zatem i chociaż wszystko gra, to mam nieodparte uczucie, że owo milimetrowe przesunięcie dotyczy wszystkiego, co tu znajduję.

Jak w Pięknej i Bestii, gdzie cała domowa menażeria ożywa, gdy tylko wzrok się odwraca. Andersen kilka baśni napisał o tajemnym życiu zabawek, kwiatów, przedmiotów. Potem Pixar nagrał swoje Toy Story. Na końcu zaś ja zasiadłem do stołu o milimetr przesuniętego w pokoju przesuniętym o milimetr i stanąłem w jednym rzędzie z Bestią, Andersenem i ludźmi z Pixara.

Żeby zobaczyć ruch rzeczy, trzeba by patrzeć z lotu ptaka. Rozrysować dokładną mapę, naznaczyć kolejne pozycje i odnotowywać wszystkie ich zmiany, nawet najmniejsze.

Cały problem w tym śledzeniu, polega na tym, że wszystkie przedmioty doskonale wyczuwają obserwację. Uporczywe wpatrywanie się w nie, jest więc przejawem naiwności. Każda rzecz jest jednak doskonałym pasażerem i oportunistą. Każdy jeden przedmiot może nam uciec sprzed nosa, wykorzystując do tego wiatr, kota, mogącego zrzucić z parapetu, lub innego człowieka, który, jako nieświadomy nosiciel, weźmie taki na przykład długopis, wsadzi w kieszeń i odłoży w innym miejscu. Wszystko płynie.

Czechow też o tym pisze. Jego przedmiot krąży z rąk do rąk, wykorzystując ludzki wstyd, charaktery i dobre chęci. Chciałbym prześledzić całą tę akcję z lotu ptaka, całą drogę sprośnej figurki... Czasu jednak nie stanie. Pora już ruszać do łóżka, swoją drogą przesuniętego o milimetr.


____________________________
https://www.facebook.com/statekglupcow/

CZECHOW PO NOCY

Przedmioty żyją. Rzecz wszystka wędruje. Wszystko płynie, mawiano już w Helladzie. Nadaremnie szukamy w nich ratunku i punktów odniesienia – to jest złudzenie.

Biorę do ręki babciny wałek, ale to nie jest wałek babciny, bo nie tylko babcia, ale i prababcia i podobno praprababcia także nim wałkowała, i – kto wie – może jakiego chłopa po głowie tłukła. I...

http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/dzielo-sztuki/

http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/dzielo-sztuki/

A morał z tej historii jest krótki i powszechnie znany,
jak dostajesz prezent to się ciesz jak... dziecko ;)

A morał z tej historii jest krótki i powszechnie znany,
jak dostajesz prezent to się ciesz jak... dziecko ;)

O tym, że niechciane prezenty lubią wracać jak bumerang.

O tym, że niechciane prezenty lubią wracać jak bumerang.

cd. krótkich form Czechowa /już 8-me, i do zachęty wystarczy/. Piękna historia o obłudzie, z tym, że analogiczna zdarzyła się w PRL-u. Tradycyjnym prezentem z okazji wszelkich uroczystości była bombonierka z pralinkami. Gdy rozeszła się fama, że pralinki bywają zepsute, każdy obdarowany nimi, zachowywał nienaruszone, by kogoś następnego nimi obdarować. /podobnie jak z „Dziełem sztuki”/. Po półtora roku, po wielokrotnej zmianie właściciela, ktoś nieodpowiedzialny otworzył je. Faktycznie, były zepsute. /Tych osiem i wiele więcej fajnych dykteryjek - na „wolne lektury”/.

cd. krótkich form Czechowa /już 8-me, i do zachęty wystarczy/. Piękna historia o obłudzie, z tym, że analogiczna zdarzyła się w PRL-u. Tradycyjnym prezentem z okazji wszelkich uroczystości była bombonierka z pralinkami. Gdy rozeszła się fama, że pralinki bywają zepsute, każdy obdarowany nimi, zachowywał nienaruszone, by kogoś ...

urocze

urocze

Jakie to prawdziwe, i do łez zabawne.

Jakie to prawdziwe, i do łez zabawne.