Nastoletnia Lukrecja Borgia i jej starszy brat Cesare w karnawałowym przebraniu wędrują po Rzymie...
Tak zaczyna się rewelacyjna powieść historyczna, zgodna z najlepszymi wzorami płaszcza i szpady, osnuta na tle losów papieskiej córki i jej brata. Wśród bohaterów papież, rodzina Borgiów, dynastia aragońska i Machiavelli. Atmosfera zagęszcza się, a z wód Tybru wydobywane są kolejne zwłoki. Bohaterowie równie dobrze posługują się sztyletem, jak trucizną. W końcu prawie wszyscy umierają w nagłych okolicznościach. Z życiem uchodzi Lukrecja i jej synek...

Książka bardzo ciekawa, obfituje w liczne fakty historyczne, fajnie i szybko się czyta.

Lukrecja Borgia ur. 18 kwietnia 1480 w Subiaco, zm. 24 czerwca 1519 w Ferrarze. Córka kardynała Rodrigo Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, księżna Ferrary.
W 1493 została wydana za mąż za Giovanniego Sforzę, pana na Pesaro. Małżeństwo zostało unieważnione w 1497. W następnym roku poślubiła Alfonsa Aragońskiego, królewicza neapolitańskiego. Drugi mąż Lukrecji zginął zamordowany prawdopodobnie na polecenie jej brata, Cezara. W 1503 wyszła za mąż po raz trzeci, za Alfonsa I d’Este, księcia Ferrary. Pod nieobecność męża zajmowała się zarządem państwa. Znana była jako m.in. protektorka artystów.
Przez dłuższy czas była owiana złą sławą, przypisywano jej kazirodcze stosunki z ojcem i bratem Cezarem. W związku z tym stała się popularną bohaterką utworów literackich, a później także filmowych. W II połowie XIX w. jej postać została zrehabilitowana przez historiografię.

Nastoletnia Lukrecja Borgia i jej starszy brat Cesare w karnawałowym przebraniu wędrują po Rzymie...
Tak zaczyna się rewelacyjna powieść historyczna, zgodna z najlepszymi wzorami płaszcza i szpady, osnuta na tle losów papieskiej córki i jej brata. Wśród bohaterów papież, rodzina Borgiów, dynastia aragońska i Machiavelli. Atmosfera zagęszcza się, a z wód Tybru wydobywane są...