Dostałam tę książkę na Gwiazdkę. Prezent wydal mi się dziwny, mimo że jestem chora na celiakię i temat diety bezglutenowej nie jest mi obcy. Książka przeleżała jakiś czas na biurku, aż wreszcie zdecydowałam się zgłębić jakąż to tajemnicę w sobie kryje. Ku mojemu zaskoczeniu „Dieta bez pszenicy” stała się dla mnie książką przełomową - nawet nie tyle w diecie, co w postrzeganiu świata kapitalistycznego, który dążąc do zwiększenia zysków, poprzez minimalizację kosztów niszczy to co naturalne i zdrowe. Nie miałam pojęcia o wielu rzeczach: o wieloletniej tradycji modyfikacji genetycznej pszenicy w celu zaspokojenia zapotrzebowania na łatwo dostępne pożywnie, o szkodliwości („cukszycogenności”) produktów zwanych bezglutenowymi (zamienniki mąki pszennej i wypieki bezglutenowe), o tym, że gluten działa negatywnie na wszystkich, nie tylko na celiaków, o uzależniających właściwościach pszenicy i o niesamowitym jej wpływie na ludzki mózg. O wszystkich tych dziwnych kwestiach i innych rewelacjach wg mnie warto przeczytać, żeby żyć bardziej świadomie i ustrzec się wielu zdrowotnych konsekwencji jedzenia pszenicy i pewnej grupy produktów, która jak się okazuje przyjaźni się z tym zdradzieckim zbożem.

Dostałam tę książkę na Gwiazdkę. Prezent wydal mi się dziwny, mimo że jestem chora na celiakię i temat diety bezglutenowej nie jest mi obcy. Książka przeleżała jakiś czas na biurku, aż wreszcie zdecydowałam się zgłębić jakąż to tajemnicę w sobie kryje. Ku mojemu zaskoczeniu „Dieta bez pszenicy” stała się dla mnie książką przełomową - nawet nie tyle w diecie, co w...