Od czasu do czasu nachodzi mnie na klasykę. Będąc w bibliotece zobaczyłam na półce niepozorną książeczkę autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Mam do niego słabość, choć czytałam tylko Zbrodnię i karę oraz Białe noce. Te pozycje bardzo mi się podobały. A jak było z tym tomikiem opowiadań?

Tomik zawiera 9 opowiadań. Niektóre są dłuższe (ok 40 stron),niektóre zaś kilkustronicowe. Większość cechuje się melancholią, żeby nie powiedzieć smutkiem. I szczerze mówiąc nie zachwyciły mnie jakoś szczególnie. Może to zasługa tego, że ostatnio mam sporo zajęć i na czytanie czasem brakuje mi po prostu sił :) Nie będę jednak bezlitosna. Trafiło się kilka perełek. Z dłuższych opowiadań na uwagę zasługuje Maleńki bohater, opowiadający o pierwszej miłości jedenastoletniego chłopca. Trzeba przyznać, że chłopiec ujął mnie swoim zachowaniem. Niejeden dorosły nie potrafiłby zachować się tak delikatnie jak on. Bardzo wzruszyło mnie króciutkie opowiadanie Choinka u Chrystusa. Było strasznie smutne, wręcz wyciskające z oczu łzy. Spodobał mi się też pomysł na opowiadanie pt. Bobok. Jest inny i oryginalny. pozostałe jakoś mnie nie porwały, choć może na uwagę zasługuje jeszcze Choinka i ślub - choć nie jest to też najweselsze opowiadanie. Niemniej uważam, że warto zapoznać się z tym tomikiem.

http://czarneespresso.blogspot.com/2015/08/uczciwy-zodziej-i-inne-opowiadania.html

Od czasu do czasu nachodzi mnie na klasykę. Będąc w bibliotece zobaczyłam na półce niepozorną książeczkę autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Mam do niego słabość, choć czytałam tylko Zbrodnię i karę oraz Białe noce. Te pozycje bardzo mi się podobały. A jak było z tym tomikiem opowiadań?

Tomik zawiera 9 opowiadań. Niektóre są dłuższe (ok 40 stron),niektóre zaś...

Zarówno forma, jak i treść typowe dla Dostojewskiego - kto nie jest przekonany do jego stylu, temu lektura opowiadań nie sprawi przyjemności, wszyscy inni nie powinni żałować czasu przeznaczonego na ten tomik. Opowiadania trochę bawią, trochę wzruszają, najwięcej chyba smucą, ale to też typowa dla autora rzecz. Warto przeczytać.

Zarówno forma, jak i treść typowe dla Dostojewskiego - kto nie jest przekonany do jego stylu, temu lektura opowiadań nie sprawi przyjemności, wszyscy inni nie powinni żałować czasu przeznaczonego na ten tomik. Opowiadania trochę bawią, trochę wzruszają, najwięcej chyba smucą, ale to też typowa dla autora rzecz. Warto przeczytać.