Pod koniec roku 1991 Sztokholm ogarnęło przerażenie. Nieznany sprawca, uzbrojony w karabin z laserowym celownikiem, postrzelił 11 osób. Jedna osoba zmarła, inne doznały trwałych okaleczeń. Cechą łączącą wszystkie ofiary był kolor ich skóry. W tym samym czasie Szwecja przechodziła przez najcięższy na przestrzeni ostatnich dekad kryzys ekonomiczny. Centra przyjęć uchodźców rozsiane po całym kraju zaatakowane zostały bombami zapalającymi i koktajlami Mołotowa. W szwedzkim parlamencie nowa partia polityczna o nazwie Ny Demokrati (Nowa Demokracja) podgrzewała nastrój wrogości wobec imigracji. Snajperskie ataki zapoczątkowały największą od czasów morderstwa premiera Olofa Palema obławę. Po dziesięciu miesiącach mężczyzna, później znany jako Mężczyzna z laserem, został namierzony przez policję i aresztowany w dramatycznych okolicznościach. Mimo iż zaprzeczył wszystkim oskarżeniom, został skazany na dożywocie. Po około dziesięciu latach spędzonych w więzieniu zdecydował się przyznać do wszystkich ataków oraz do dwudziestu napadów na bank. Poza policją, zgodził się rozmawiać o tym tylko z jedną osobą – dziennikarzem i autorem książki Gellertem Tamasem.

Wydany w 2002 roku Mężczyzna z laserem spotkał się z ogromnym zainteresowaniem i zdobył uznanie krytyków. Gellert Tamas otrzymał za swoją książkę prestiżową nagrodę Guldspaden. Została ona również zaadaptowana w 2005 roku na nakręcony dla szwedzkiej telewizji miniserial telewizyjny w reżyserii Mikaela Marchimaina, uhonorowany nagrodą Kristallen w kategorii „Dramatyczne widowisko roku”.