Trzynaście lat przed krwawym ludobójstwem, które przetoczyło się przez Ruandę w roku 1994, przyprawiając o śmierć prawie milion osób, Najświętsza Maryja Panna i Jezus Chrystus objawili się ośmiorgu młodym w dalekiej wiosce: Kibeho.

Podobnie jak w Fatimie i Lourdes, również w Kibeho widzący spotkali się początkowo z niedowierzaniem i drwinami. Jednak, gdy w maleńkiej wiosce cuda następowały jeden po drugim, dziesiątki tysięcy Ruandyjczyków zaczęły przybywać do Kibeho, aby być świadkami objawień. Przez kilka lat niezliczeni przybysze obserwowali, jak Maryja i Jezus mówili za pośrednictwem widzących o Bożej miłości i przekazywali przesłanie przeznaczone nie tylko dla Ruandy, ale dla całego świata.

Maryja skierowała także przesłania do władz rządowych oraz do przywódców Kościoła. Wskazywała, w jaki sposób położyć kres tlącej się w kraju nienawiści etnicznej. Ostrzegała, że Ruanda może zamienić się w „rzekę krwi”, że stanie się ziemią niesłychanej rzezi, jeśli tylko nienawiść panująca między jej mieszkańcami nie ustąpi miejsca miłości. Niektórzy z przywódców słuchali tych słów, lecz bardzo niewielu uwierzyło ostrzeżeniom. Te prorockie, apokaliptyczne przestrogi doczekały się tragicznego spełnienia w czasie 100 straszliwych dni dzikiego mordu.

Obecnie, po dwudziestu latach szczegółowych badań, objawienia Matki Bożej w Kibeho stały się pierwszymi w historii i jedynymi uznanymi przez Watykan objawieniami maryjnymi w Afryce. Jednak ich historia wciąż pozostaje właściwie nieznana.

Immaculée Ilibagiza pragnie, by się to zmieniło. Sama uczestniczyła w wielu pielgrzymkach do Kibeho – zarówno przed, jak i po holokauście. Była naocznym świadkiem prawdziwych cudów i rozmawiała z widzącymi. To, co odkryła, głęboko poruszy Wasze serca.