Ocena książki musi być niejednoznaczna. Pierwsze 250/300 stron doskonałe. Forma i treść zachwycają. Informacje z kręgu historii sztuki z wisienką na torcie, czyli dziejami Rzymu, podane w doskonałych proporcjach. Nic dodać, nic ująć. Nawet niewielkie błędy historyczne czy przestarzałe poglądy nie rażą. Niestety , kiedy autor dociera do XIX wieku zaczynamy się gubić i to chyba z winy autora. Czuć, że Hughes albo nie jest zainteresowany tym okresem, albo, zdając sobie sprawę z małości artystycznych osiągnięć w Rzymie , szuka tematów pobocznych. Coraz częściej opisuje twórców, którzy powiązani są z Rzymem, w sposób zrozumiały tylko dla autora. Autor zdaje sobie sprawę, ze tak naprawdę nie ma o czym pisać, ale nie chce się do tego przyznać . Podczas lektury męczyły mnie też jego mocno negatywne oceny papiestwa. Oczywiście ma prawo do swojej opinii, ale po co indoktrynuje innych? I to w tego rodzaju książce.
Podsumowując: Książka jest swego rodzaju przewodnikiem, ale do czytania w domu. Żałuję, że nie przeczytałem jej przed wyjazdem do Rzymu, z pewnością zwiedzanie byłoby łatwiejsze, ciekawsze, prostsze i skuteczniejsze.

Ocena książki musi być niejednoznaczna. Pierwsze 250/300 stron doskonałe. Forma i treść zachwycają. Informacje z kręgu historii sztuki z wisienką na torcie, czyli dziejami Rzymu, podane w doskonałych proporcjach. Nic dodać, nic ująć. Nawet niewielkie błędy historyczne czy przestarzałe poglądy nie rażą. Niestety , kiedy autor dociera do XIX wieku zaczynamy się gubić i to...