Wbrew wielu opiniom o tej książce nie znalazłem w niej niczego zabawnego. To raczej głęboko pesymistyczny obraz współczesnej Ameryki, z której od kilku dziesięcioleci blisko i do naszej części świata. Tytułowe "Śniadanie mistrzów" to dość pomysłowa nazwa płatków śniadaniowych, a zarazem błyskotliwy zamysł autora, bo przecież w książce właśnie o to chodzi, że życie bywa (czy może J E S T) tak trywialne i nic nieznaczące jak ten znakomity skądinąd tytuł. Nie byłoby to jeszcze takie złe, gdyby nie to, że człowiek zabija się w tej trywialności każdego dnia i doprawdy wiele znaków wskazuje na to, że jej zwieńczeniem może być obłęd. Rzeczowość narracji (wzbogacona celowo miernymi ilustracjami) budzi w nas poczucie, że cierpienie nie ma sensu, jest zaledwie jakimś rodzajem reakcji, którą można co najwyżej zmierzyć i zbadać dla celów marketingowych. Taka zdaje się w istocie swej być Ameryka, taki jest chyba cały współczesny świat... Jeśli cokolwiek może tutaj pełnić rolę morału (wysoce dwuznacznego) to chyba tylko zakończenie, którego nie zdradzę, a o którym ogólnie tylko napiszę, że jeśli ktokolwiek szuka nadziei znaleźć ją może tylko w świecie własnej twórczej wyobraźni.

Wbrew wielu opiniom o tej książce nie znalazłem w niej niczego zabawnego. To raczej głęboko pesymistyczny obraz współczesnej Ameryki, z której od kilku dziesięcioleci blisko i do naszej części świata. Tytułowe "Śniadanie mistrzów" to dość pomysłowa nazwa płatków śniadaniowych, a zarazem błyskotliwy zamysł autora, bo przecież w książce właśnie o to chodzi, że życie bywa (czy...