W pełni podzielam zdanie Krzysztofa Masłonia, że Cat-Mackiewicz powinien trafić pod strzechy. Kapitalna narracja, lekkie pióro i sugestywność ocen (przez nie Cat znalazł się nawet w Berezie). Niekoniecznie trzeba się z nimi zgadzać, chociaż warto zauważyć, że Cat będąc gorącym zwolennikiem Piłsudskiego, potrafił oddać co należne Dmowskiemu. Szalenie trafne jest jego stwierdzenie, że obaj byli geniuszami, a Polska miała po prostu pecha, że przydarzyli się jej w tym samym czasie.
Wiele przemyśleń Cata zachowało swą aktualność do dziś (np:"Łatwo można sobie wyobrazić, że od Rosji odpadnie Kaukaz, Turkiestan, nawet Syberia. Trudniej jest przypuszczać, że całość rosyjska pęknie na krawędzi pomiędzy Moskwą a Ukrainą."). Historia parlamentaryzmu międzywojennego jako żywo przypomina naszą dzisiejszą rzeczywistość polityczną, tylko niestety nie mamy nikogo na miarę Piłsudskiego. Dopiero Mackiewicz uświadomił mi z jakim "oporem materii" musiał walczyć Komendant.
Przytoczę jeszcze słowa Czesława Brzozy z posłowia: "HISTORIA... przyciągała i może przyciągać nadal (...) umiejętnością prostego, przekonującego wyjaśniania nawet skomplikowanych procesów historycznych. Trudno też sobie wyobrazić, że ktokolwiek, kto interesuje się dziejami II Rzeczypospolitej, mógłby do niej nie sięgnąć." Naprawdę polecam!

W pełni podzielam zdanie Krzysztofa Masłonia, że Cat-Mackiewicz powinien trafić pod strzechy. Kapitalna narracja, lekkie pióro i sugestywność ocen (przez nie Cat znalazł się nawet w Berezie). Niekoniecznie trzeba się z nimi zgadzać, chociaż warto zauważyć, że Cat będąc gorącym zwolennikiem Piłsudskiego, potrafił oddać co należne Dmowskiemu. Szalenie trafne jest jego...